คำพิพากษาฎีกาที่    ๒๘๓๔/๕๗   

   ทำความผิดคล้ายคลึงกันแต่ไม่เหมือนกัน  พิจารณาลงโทษแตกต่างกันได้

 

                     จำเลยทั้งสองให้การในทำนองเดียวกันว่า    จำเลยทั้งสองพิจารณาลงโทษทางวินัยและอุทธรณ์ของโจทก์ตามขั้นตอนและกระบวนการที่ระบุไว้ในข้อบังคับของจำเลยที่ ๑ ว่าด้วยระเบียบพนักงาน พ.ศ.  ๒๕๑๗   ทุกประการ   คำสั่งเลิกจ้างโจทก์และคำสั่งยกอุทธรณ์ของโจทก์จึงชอบด้วยกฎหมาย  โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยที่  ๒  เนื่องจากจำเลยที่   ๒   กระทำการในหน้าที่แทนจำเลยที่  ๑  ขอให้ยกฟ้อง

                       ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว   พิพากษายกฟ้อง

                    ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว   ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า  จำเลยที่ ๑  เป็นรัฐวิสาหกิจ  ตามพระราชบัญญัติการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค   พ.ศ.  ๒๕๐๓ จำเลยที่  ๒ เป็นผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลยที่  ๑   โจทก์เป็นลูกจ้างของจำเลยที่  ๑  ตำแหน่งพนักงานบัญชี  ระดับ  ๔  แผนกบัญชีและการเงิน    การไฟฟ้าส่วนภูมิภาคอำเภอแซะ   จังหวัดชุมพร   ในระหว่างทำงานโจทก์นำเงินค่าไฟฟ้าที่ได้รับจากผู้ใช้ไฟฟ้าไปใช้ประโยชน์ส่วนตัวรวม   ๒๓   ราย   คิดเป็นเงินทั้งสิ้น  ๓๒,๒๖๐.๕๕  บาท จำเลยที่ ๑ แต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนทางวินัยขึ้นตามข้อบังคับการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค ว่าด้วยระเบียบพนักงาน พ.ศ. ๒๕๑๗  เอกสารหมาย  ล.๗  โจทก์ยอมรับสารภาพต่อคณะกรรมการสอบสวนทางวินัยดังกล่าว  และนำเงิน  ๓๒,๒๖๐.๕๕   บาท   คืนให้แก่จำเลยที่   ๑   ครบถ้วนแล้ว  ต่อมาเมื่อวันที่  ๖ พฤษภาคม  ๒๕๕๓  จำเลยที่  ๑  โดยจำเลยที่   ๒  มีคำสั่งเลิกจ้างที่  ว.๔/๒๕๕๓  เรื่อง  ลงโทษวินัยพนักงานตามเอกสารหมาย  ล.๑๑ โจทก์อุทธรณ์คำสั่งของจำเลยที่  ๑  ต่อประธานกรรมการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค  คณะอนุกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ฯ  พิจารณาแล้วมีมติเห็นควรให้ยกอุทธรณ์ของโจทก์  และประธานกรรมการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคพิจารณาให้ความเห็นชอบตามที่อนุกรรมการพิจารณาอุทธรณ์เสนอตามบันทึกเอกสารหมาย  ล.๑๒  และเคยมีกรณีพนักงานของจำเลยที่  ๑  กระทำผิดคล้ายคลึงกับโจทก์   แต่จำเลยที่  ๑ มีคำสั่งให้ลงโทษโดยการลดอันดับเงินเดือนหรือตัดเงินเดือนเท่านั้นตามคำสั่งของจำเลยที่ ๑  เอกสารหมาย  จ.๑  ถึง  จ.๕ 

                    โจทก์อุทธรณ์ว่า    การที่โจทก์กระทำความผิดคล้ายคลึงกับลูกจ้างคนอื่นของจำเลยที่   ๑   แต่โจทก์กลับถูกลงโทษเลิกจ้างซึ่งเป็นการลงโทษที่หนักกว่าลูกจ้างคนอื่นที่ถูกลงโทษเพียงลดอันดับเงินเดือน หรือถูกตัดเงินเดือนเท่านั้น การกระทำของจำเลยทั้งสองจึงเป็นการกระทำที่เลือกปฏิบัติเป็นการเลิกจ้างไม่เป็นธรรมต่อโจทก์  ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน  พ.ศ.  ๒๕๒๒  มาตรา  ๔๙   สมควรที่ศาลแรงงานกลางจะเพิกถอนคำสั่งของจำเลยที่  ๑  เสียนั้น  เห็นว่า  ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่าการกระทำของลูกจ้างคนอื่นของจำเลยที่ ๑ กระทำผิดคล้ายคลึงกับโจทก์เท่านั้น  ไม่ใช่เป็นการกระทำที่เหมือนกับการกระทำของโจทก์   การที่โจทก์ทุจริตต่อหน้าที่นำเงินที่ผู้ใช้ไฟฟ้าชำระค่าไฟฟ้าแก่จำเลยที่ ๑  ไปใช้เป็นประโยชน์ส่วนตัวของโจทก์อันเป็นความผิดทางวินัยร้ายแรงตามระเบียบข้อบังคับของจำเลยที่   ๑  เอกสารหมาย  ล.๑๓  ข้อ  ๔๑  ( ๓ )   และจำเลยที่  ๑  ได้ปฏิบัติตามขั้นตอนและกระบวนการที่ระบุไว้ตามระเบียบข้อบังคับของจำเลยที่  ๑  ตามเอกสารหมาย   ล.๗   และได้ลงโทษโจทก์ตามระเบียบข้อบังคับของจำเลยที่  ๑  ข้อ ๔๓   ทั้งจำเลยทั้งสองไม่ได้กระทำการกลั่นแกล้งโจทก์   หรือไม่สุจริตแต่อย่างไร   การที่จำเลยที่   ๑   โดยจำเลยที่  ๒   ได้มีคำสั่งเลิกจ้างจึงเป็นคำสั่งที่ชอบที่ศาลแรงงานกลางได้วินิจฉัยและพิพากษามานั้นต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกาแล้วอุทธรณ์โจทก์ฟังไม่ขึ้น