คำพิพากษาฎีกาที่    1369/57

ละเลยต่อหน้าที่  ไม่รายงานเคพีไอ  นายจ้างตักเตือนแล้ว  ถือว่าผิดซ้ำคำเตือน  เลิกจ้างได้  โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย

         โจทก์ฟ้องว่า  เมื่อวันที่ 1  มีนาคม  2538  โจทก์เข้าทำงานเป็นลูกจ้างของจำเลย ตำแหน่งสุดท้ายผู้จัดการฝ่ายต่างประเทศ  อัตราค่าจ้างเดือนละ  26,500  บาท  กำหนดจ่ายค่าจ้างทุกวันที่  25  ของเดือน  เมื่อวันที่ 21  พฤศจิกายน  2549  จำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้าและโจทก์ไม่ได้กระทำความผิด  โจทก์มีสิทธิได้รับค่าชดเชย  300  วัน  เป็นเงิน  265,000  บาท  สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้านับแต่วันที่  21  พฤศจิกายน  2549  ถึงวันที่  24  ธันวาคม  2549  เป็นเงิน  30,033  บาท  เงินประกันที่จำเลยหักจากค่าจ้างระหว่างทำงานเป็นเงิน  5,000  บาท  ค่าจ้างค้างวันที่  26  ตุลาคม  2549  ถึงวันที่  21  พฤศจิกายน  2549  เป็นเวลา  27  วัน  เป็นเงิน  23,850  บาท  หนังสือรับรองการผ่านงาน  หนังสือเลิกจ้าง  หนังสือรับรองการหักภาษีและค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม  ทำให้โจทก์ตกงานขาดรายได้ในการเลี้ยงชีพและครอบครัวเป็นเงิน  291,500  บาท  ขอให้บังคับจำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าเป็นเงิน  30,033  บาท  คืนเงินประกัน  5,000  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  7.5  ต่อปี  ของสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าและเงินประกันนับจากวันฟ้องเป็นต้นไป  ค่าจ้าง  23,850  บาท  ค่าชดเชย  265,000  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  15  ต่อปี  และเงินเพิ่มอัตราร้อยละ  15  ทุก  7  วันของค่าชดเชยและค่าจ้างนับแต่วันที่ผิดนัดเป็นต้นไป  ออกหนังสือรับรองการทำงาน  หนังสือเลิกจ้าง  หนังสือรับรองการหักภาษี  และจ่ายค่าเสียหาย  291,500  บาท  ให้แก่โจทก์ 

           จำเลยให้การและแก้ไขคำให้การว่า โจทก์ละเลยต่อหน้าที่ทำให้ระบบงานของจำเลยได้รับความเสียหาย  และโจทก์ฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน  ทำให้จำเลยถูกธนาคารกรุงเทพ  จำกัด  (มหาชน) เรียกเก็บค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นหลายครั้ง  รวมทั้งโจทก์ไม่ทำรายงานเคพีไอ  จำเลยออกหนังสือเตือนโจทก์แล้ว 2 ครั้ง แต่โจทก์ยังกระทำความผิดซ้ำคำเตือน  จำเลยมีสิทธิเลิกจ้างโจทก์เนื่องจากโจทก์จงใจทำให้จำเลยได้รับความเสียหาย ฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานหรือระเบียบหรือคำสั่งของจำเลยอันชอบด้วยกฎหมายและเป็นธรรม  จำเลยได้ตักเตือนเป็นหนังสือแล้ว  โจทก์ไม่มีสิทธิเรียกร้องตามฟ้องขอให้ยกฟ้อง

         ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว  พิพากษาให้จำเลยจ่ายเงินสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า  30,033  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  7.5  ต่อปี  และค่าชดเชย  265,000  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  15  ต่อปี นับแต่วันที่ 21 พฤศจิกายน  2549  เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์  คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก

      ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว  ข้อเท็จจริงตามคำฟ้องของโจทก์  คำให้การของจำเลย  และการพิจารณาพิพากษาคดีของศาลแรงงานกลางรับฟังยุติได้ว่า  เมื่อวันที่  1  มีนาคม  2538  จำเลยจ้างโจทก์เป็นลูกจ้างตำแหน่งสุดท้ายเป็นผู้จัดการฝ่ายต่างประเทศ  เดือนละ  26,500  บาท  กำหนดจ่ายค่าจ้างทุกวันที่  25 ของเดือน ระบบการทำงานของจำเลยกำหนดให้หน่วยงานทุกแผนกทำรายงานประจำเดือน ประจำสัปดาห์ ประจำวัน  และรายงานการตรวจสอบการทำงานของแผนกว่าถึงเป้าหมายที่กำหนดหรือไม่  (เคพีไอ) ให้แก่ผู้บริหารของจำเลยรับทราบ  เมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน  2548  และวันที่  9  กุมภาพันธ์ 2549 จำเลยได้มีหนังสือเตือนโจทก์ในเรื่องที่โจทก์มิได้ส่งหนังสือรายงานประจำเดือน  ประจำสัปดาห์และเคพีไอให้แก่ผู้บริหารของจำเลย  โจทก์ลงชื่อรับทราบหนังสือเตือนทั้ง 2  ครั้ง  ต่อมาเมื่อวันที่  21  พฤศจิกายน  2549  จำเลยได้เลิกจ้างโจทก์โดยอ้างว่าโจทก์กระทำผิดซ้ำคำเตือน

      พิเคราะห์แล้ว คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของจำเลยว่า จำเลยจะต้องจ่ายค่าชดเชยและสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าให้แก่โจทก์หรือไม่ เห็นว่า การที่จำเลยกำหนดให้หน่วยงานทุกแผนกของจำเลยต้องทำรายงานประจำเดือน  ประจำสัปดาห์  ประจำวัน  และเคพีไอ  นั้น  ก็เพื่อเป็นการตรวจสอบระบบการบริหารงานของจำเลยให้มีประสิทธิภาพหากแผนกงานใดมีปัญหาหรือขาดประสิทธิภาพจำเลยจะได้ดำเนินการแก้ไขได้ทันท่วงทีระบบการรายงานดังกล่าวจึงเป็นสาระสำคัญในระบบของจำเลย โจทก์เป็นลูกจ้างของจำเลยในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายต่างประเทศซึ่งเป็นตำแหน่งที่มีความสำคัญสำหรับกิจการของจำเลย  การที่โจทก์ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของจำเลยโดยไม่ทำรายงานประจำเดือน ประจำสัปดาห์ และรายงานเคพีไอต่อจำเลยนั้นย่อมเป็นการฝ่าฝืนคำสั่งของจำเลยหรือฝ่าฝืนต่อระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานของจำเลยจำเลยได้ตักเตือนโจทก์เป็นหนังสือในเรื่องดังกล่าวมา 2 ครั้งแล้ว โจทก์ยังฝ่าฝืนต่อคำสั่งหรือระเบียบข้อบังคับของจำเลยเกี่ยวกับรายงานในเรื่องดังกล่าวอีกในระยะเวลาที่หนังสือเตือนทั้ง 2  ฉบับ  มีผลบังคับตามกฎหมายการกระทำของโจทก์เป็นการกระทำผิดซ้ำคำเตือน จำเลยจึงมีสิทธิที่จะเลิกจ้างโจทก์ได้โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย  ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน  พ.ศ.  2541  มาตรา  119  (4)  ที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า  การที่โจทก์ไม่ทำรายงานประจำเดือนรายงานประจำสัปดาห์  รายงานประจำวัน  และรายงานเคพีไอเสนอต่อผู้บริหารของจำเลยเป็นเรื่องที่โจทก์บกพร่องขาดความสามารถ เป็นการทำงานที่ขาดประสิทธิภาพ  เป็นเพียงคุณลักษณะส่วนตัวของโจทก์ไม่ใช่ฝ่าฝืนข้อบังคับหรือระเบียบเกี่ยวกับการทำงานนั้น ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย และการกระทำของโจทก์ดังกล่าวเป็นการละเลยไม่นำพาต่อคำสั่งของจำเลยซึ่งเป็นนายจ้างเป็นอาจิณไม่ปฏิบัติหน้าที่ของตนให้ลุล่วงไปโดยถูกต้อง จำเลยจึงเลิกจ้างโจทก์ได้โดยไม่จำต้องบอกกล่าวล่วงหน้า  ฉะนั้น  จำเลยไม่ต้องจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าแก่โจทก์เช่นเดียวกัน  อุทธรณ์ของจำเลยฟังขึ้น

 

       เรียบเรียงโดย บริษัท กฎหมายปาระมี จำกัด