คำพิพากษาฎีกาที่    13799/57

 ศาลมีคำสั่งให้งดสืบพยาน  แล้วพิพากษาตามหลักฐานที่ปรากฏในสำนวน  ในขณะที่ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับประเด็นข้อพิพาทยังมีข้อโต้แย้งกันอยู่  ข้อเท็จจริงยังรับฟังไม่ยุติ  ต้องสืบพยานใหม่และพิพากษาใหม่ไปตามรูปคดี

 

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อเดือนมีนาคม 2542 จำเลยจ้างโจทก์ทำงานเป็นลูกจ้างตำแหน่งสุดท้ายคือผู้จัดการแผนกขาย  1  ค่าจ้างอัตราสุดท้ายเดือนละ  56,520  กำหนดจ่ายค่าจ้างทุกวันที่  27  ของเดือน  ต่อมาวันที่  28  มีนาคม  2551  จำเลยเลิกจ้างโจทก์เป็นหนังสือ  หนังสือลงวันที่  19  มีนาคม  2551  ให้มีผลเป็นการเลิกจ้างตั้งแต่วันที่  31  มีนาคม  2551  โดยโจทก์ไม่ได้กระทำความผิดและจำเลยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า  โจทก์จึงมีสิทธิได้รับสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้านับแต่วันที่  28  มีนาคม  ถึงวันที่  27  พฤษภาคม  2551 แต่จำเลยได้จ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าให้แก่โจทก์บางส่วนแล้ว  ยังขาดอยู่อีก  27  วัน  เป็นเงิน  50,868  บาท  จำเลยค้างจ่ายค่าจ้างเดือนมีนาคม  2551  จำนวน  9,800  บาท  การที่จำเลยบอกเลิกจ้างโจทก์โดยไม่ชอบด้วยกฎหมายเป็นเหตุให้โจทก์ได้รับความเสียหายเป็นเงิน 1,356,480  บาท  ขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าจ้าง  9,800  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  15  ต่อปี  สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า  50,868  บาท  และค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม  1,356,480  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  7.5  ต่อปี  นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

จำเลยให้การว่า  การที่จำเลยเลิกจ้างโจทก์เนื่องจากโจทก์ไม่สามารถทำงานได้ตามเป้าหมายที่จำเลยกำหนดและปฏิบัติงานฝ่าฝืนระเบียบและคำสั่งของจำเลย  โจทก์ไม่สามารถทำงานประสานงานร่วมกับหัวหน้างานและทีมพนักงานได้ประกอบกับสภาวะทางเศรษฐกิจที่ตกต่ำ  ดังนั้นในวันที่  28  มีนาคม  2551 จำเลยจึงแจ้งให้โจทก์ทราบว่าจำเลยจะเลิกจ้างโจทก์ตั้งแต่วันที่  31  มีนาคม  2551  เป็นต้นไป  จำเลยได้จ่ายค่าชดเชยให้แก่โจทก์  8  เดือน  เป็นเงิน  452,160  บาท  และสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าให้แก่โจทก์  1  เดือน  นับแต่วันที่  31  มีนาคม  2551  ถึงสิ้นเดือนเมษายน  2551  เป็นเงิน  56,520  บาท  รวมเป็นเงินที่จำเลยได้จ่ายให้แก่โจทก์ในการเลิกจ้างทั้งสิ้น  508,680  บาท  ส่วนค่าจ้างในเดือนมีนาคม  2551  นั้น  ในวันที่  31  มีนาคม  2551  จำเลยได้จ่ายให้แก่โจทก์ครบถ้วนแล้ว  จำเลยไม่ได้ค้างจ่ายค่าจ้างโจทก์สำหรับค่าจ้างเดือนมีนาคม  2551  โจทก์ไม่ได้รับความเสียหายจากการเลิกจ้างของจำเลย  ขอให้ยกฟ้อง

ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว พิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าจ้างที่ค้าง 9,800 บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  15  ต่อปี  จ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า  50,868  บาท  และค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม  600,000  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  7.5  ต่อปี  นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่า  อุทธรณ์จำเลยเป็นข้อเท็จจริงทั้งหมดไม่รับอุทธรณ์

ศาลฎีกามีคำสั่งว่า อุทธรณ์ของจำเลยเป็นอุทธรณ์ในข้อกฎหมายให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้ดำเนินการต่อไป

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว  คดีมีปัญหาตามอุทธรณ์ของจำเลยว่า  คำสั่งงดสืบพยานของศาลแรงงานกลางชอบด้วยกฎหมายหรือไม่  เห็นว่า  แม้ว่าในคดีแรงงานศาลมีอำนาจที่จะใช้ดุลพินิจที่จะวินิจฉัยว่าพยานหลักฐานที่คู่ความนำมาสืบนั้นจะเกี่ยวกับประเด็นและเป็นอันเพียงพอให้เชื่อฟังเป็นยุติได้หรือไม่แล้วพิพากษาคดีไปตามนั้นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง  มาตรา  104  ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน  พ.ศ.  2522  มาตรา  31  ก็ตาม  แต่คดีนี้ศาลแรงงานกลางกำหนดประเด็นแห่งคดีว่า ข้อ 1  จำเลยเลิกจ้างโจทก์ชอบด้วยกฎหมายและเป็นธรรมหรือไม่  และข้อ  2 จำเลยจะต้องจ่ายค่าจ้างที่ค้าง  สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า  และค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมให้แก่โจทก์หรือไม่ เพียงใดโดยในระหว่างพิจารณาศาลแรงงานกลางให้โจทก์และจำเลยอ้างเอกสารเป็นพยานหลักฐานเพื่อสนับสนุนข้ออ้างและข้อเถียงประกอบการวินิจฉัย  แล้วต่อมาได้พิเคราะห์แล้วเห็นว่าคดีมีทางวินิจฉัยชี้ขาดได้แล้วโดยไม่จำเป็นต้องสืบพยานต่อไป  จึงให้งดสืบพยานจำเลยและพยานโจทก์  จากนั้นก็พิจารณาพิพากษา ดังนั้น  ศาลแรงงานกลางจึงเพียงแต่พิจารณาวินิจฉัยจากพยานเอกสารของคู่ความ โดยไม่ปรากฏว่าคู่ความฝ่ายอื่นได้ตกลงแถลงรับข้อเท็จจริงที่ปรากฏในเอกสารดังกล่าวแต่อย่างใด  ทั้งที่ข้อเท็จจริงตามคำฟ้องและคำให้การยังโต้แย้งกันอยู่เกี่ยวกับเรื่องวันกำหนดจ่ายค่าจ้าง จำนวนเงินของสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า  จำนวนเงินของค่าจ้างค้างจ่าย  รวมถึงมูลเหตุที่แท้จริงในการเลิกจ้าง  อันเป็นข้อเท็จจริงที่นำไปสู่การพิจารณาวินิจฉัยตามประเด็นแห่งคดีที่ศาลแรงงานกลางกำหนดไว้ เมื่อศาลแรงงานกลางพิจารณาวินิจฉัยข้อเท็จจริงเพียงเท่าที่ปรากฏในพยานเอกสารของคู่ความซึ่งยังไม่รับฟังเป็นยุติ  แล้วด่วนงดสืบพยานบุคคลเพื่อรับฟังประกอบพยานเอกสารดังกล่าวให้ยุติครบถ้วนตามข้อพิพาทย่อมถือได้ว่าคดีนี้ยังไม่มีข้อเท็จจริงเพียงพอให้เชื่อฟังเป็นยุติเพื่อพิพากษาคดีได้ กรณีจึงต้องรับฟังพยานหลักฐานที่คู่ความจักต้องนำมาสืบเกี่ยวกับประเด็นแห่งคดีเสียก่อน ที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งให้งดสืบพยานจำเลยและพยานโจทก์แล้วพิพากษาให้จำเลยแพ้คดีมานั้น  ไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา  อุทธรณ์ของจำเลยฟังขึ้น

พิพากษายกคำพิพากษาศาลแรงงานกลาง  ให้ศาลแรงงานกลางดำเนินการสืบพยานจำเลยและพยานโจทก์  แล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี