แรงงานผู้สูงอายุ
กรมการจัดหางาน กระทรวงแรงงาน ออกข่าวด้วยความภาคภูมิใจมากๆ เกี่ยวกับตำแหน่งงานของผู้สูงอายุ ที่มีการเปิดรับกว่า 700 ตำแหน่ง และยังระบุด้วยว่า ตั้งแต่เดือนสิงหาคม 2559 จนถึงเดือนมีนาคม 2560 มีผู้สูงอายุมาใช้บริการจัดหางาน จำนวนทั้งสิ้น 2,570 คน ได้รับการบรรจุงานแล้ว จำนวน 215 คน
อ่านข่าวนี้แล้วก็ต้องหยุดคิดว่า ควรจะดีใจไปด้วยไหม ที่สังคมไทยมองเห็นคุณค่า สว.ว่ายังสามารถทำอะไรได้มากมาย ถึงแม้จะถึงวัยเกษียณแล้ว แต่พอมองลงไปในรายละเอียดตำแหน่งงานแล้ว ก็ให้รู้สึกว่า ..ยิ้มหุบๆ ลงเล็กน้อยโดยอัตโนมัติทีเดียว
เพราะความต้องการแรงงานคนวัยเกษียณนั้น 5 อันดับแรกคือ 1) แรงงานด้านการผลิต 2) เสมียนพนักงานทั่วไป 3) เจ้าหน้าที่สำนักงานอื่นๆ 4) แรงงานประมง และ 5) พนักงานขาย
สะท้อนว่า แรงงานที่ขาดแคลนเป็นแรงงานรายวันที่คงไม่ได้มุ่งเน้นความรู้ความสามารถ ทักษะใดๆ เป็นกรณีพิเศษ แต่ขอให้ "ป้ามีแรงทำ และอยากทำ ก็มาได้เลย"
เมื่อเป็นอย่างนี้ คงถามถึงเรื่องสวัสดิการ ค่ารักษาพยาบาล ค่าล่วงเวลาไม่ได้ แต่เป็นเรื่องของการวัดใจว่า คุณลุงคุณป้าอยากอยู่เฉยๆ รอเบี้ยคนชรา รอให้ลูกหลานส่งเงินมาให้ หรืออยากจะช่วยตัวเอง ใช้เวลาที่เหลือน้อยให้เป็นประโยชน์
งานประมง สำหรับคุณยาย คุณป้า ที่ให้นั่งแกะกุ้ง แยกปลา ก็น่าจะเป็นงานที่ดีช่วยให้หายเหงา และมีรายได้ไม่มากก็น้อย ที่สำคัญเป็นงานที่สุจริต แต่พอมานึกอีกมุม!!! ...ทำไมคุณยายยังมานั่งตรากตรำอยู่กลางกองกุ้งปูปลาแบบนั้นหนอ???
นี่สมควรเป็นคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุหรือไม่ เราคงจะตัดสินเอาจากมาตรฐานความรู้สึกของตัวเราไม่ได้ เพราะแต่ละคนก็มีวิถีชีวิตของตัวเอง และมีปัญหาที่จะต้องแก้ไขด้วยตัวของตัวเอง
ฉะนั้น สิ่งที่ดีที่สุดคือ การรู้จักดูแลรักษาสุขภาพของตัวเองไว้ให้ดีตามวัย อย่าปล่อยให้โรคภัยไข้เจ็บมาคุกคาม รุมเร้า เกาะกินเหมือนสนิมเกาะเหล็ก กินสังกะสี เพราะถ้าสุขภาพกายดี เชื่อว่าสุขภาพจิตก็ต้องดีตาม และสิ่งที่เรากำหนดเองได้ "มีดี" พร้อม การที่จะก้าวเดินทำอะไรมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก ถึงวันหนึ่งจะต้องตกอับ หรือสูญเสีย จนต้องไปสมัครงานกับกรมการจัดหางานทั้งๆ ที่อายุมากแล้วก็ตาม
สู้ๆ ค่ะ เพราะถึงจุดหนึ่ง...อายุเป็นแค่ตัวเลข และอีกจุดหนึ่งคือ ตัวเลขเงินเดือนก็อาจจะไม่ใช่ประเด็น แต่การทำงานทำให้ สว.รู้สึกมีคุณค่านั่นเอง.