คำพิพากษาฎีกาที่ 7689/57
ฝ่าฝืนสัญญาจ้าง กรณีห้ามทำการแข่งขันกับนายจ้างหรือทำธุรกิจคล้ายคลึงกับนายจ้างเป็นเวลา 2 ปี นับจากสิ้นสุดสัญญาต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่นายจ้าง
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ประกอบกิจการจัดพิมพ์นิตยสารเพื่อจำหน่าย โดยมีรายได้จากการเป็นตัวแทนสื่อโฆษณาให้แก่สินค้าของลูกค้า และมีนิตยสารในเครือประเภทแม่และเด็กจำเลยทั้งห้าเข้าทำงานเป็นลูกจ้างของโจทก์โดยจำเลยที่ 1 เป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายโฆษณาได้รับค่าจ้างอัตราสุดท้ายเดือนละ 50,000 บาท เริ่มงานเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 2544 จำเลยที่ 2 เป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายขายโฆษณาได้รับค่าจ้างอัตราสุดท้ายเดือนละ 35,000 บาท เริ่มงานเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 2545 จำเลยที่ 3 เป็นฝ่ายดูแลการผลิตได้รับค่าจ้างอัตราสุดท้ายเดือนละ 32,000 บาท เริ่มงานเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน 2545 จำเลยที่ 4 เป็นเจ้าหน้าที่ประสานงานโครงการได้รับค่าจ้างอัตราสุดท้ายเดือนละ 14,000 บาท เริ่มงานเมื่อวันที่ 16 เมษายน 2547 และจำเลยที่ 5 เป็นพนักงานขายได้รับค่าจ้างอัตราสุดท้ายเดือนละ 18,000 บาท เริ่มงานเมื่อวันที่ 20 กันยายน 2547 โจทก์กับจำเลยทั้งห้าทำสัญญาจ้างแรงงานต่อกันไว้ ซึ่งมีข้อห้ามทำธุรกิจอื่นใดที่มีลักษณะเดียวกันหรือคล้ายคลึงกับโจทก์ ห้ามเปิดเผยข้อมูลอันเป็นความลับของโจทก์และภายใน 2 ปีนับแต่สัญญาจ้างแรงงานสิ้นสุดลงห้ามลูกจ้างทำการแข่งขันกับนายจ้างโดยการชักจูงลูกค้าของโจทก์ให้ไปทำธุรกิจที่คล้ายคลึงกับของโจทก์หรือชักชวน จัดหา ยอมรับงานธุรกิจที่คล้ายคลึงกับของลูกค้าโจทก์ รวมทั้งเปิดเผยรายชื่อหรือที่อยู่ของลูกค้าของโจทก์ระหว่างทำงานเป็นลูกจ้างของโจทก์ เมื่อวันที่ 5 กันยายน 2550 จำเลยทั้งห้าแอบอ้างชื่อบุคคลอื่นซึ่งเป็นญาติหรือบุคคลใกล้ชิดใช้ในการจัดตั้งบริษัทไอดูดีไซน์ จำกัด หลังจากนั้นจำเลยทั้งห้าจัดทำนิตยสารเลียนแบบนิตยสารในเครือของโจทก์ทั้งด้านเนื้อหาและกลุ่มเป้าหมายผู้อ่าน ทั้งติดต่อขายโฆษณาให้แก่ลูกค้าของโจทก์จำนวนหลายรายโดยการแอบอ้างใช้ชื่อนิตยสารในเครือของโจทก์จนทำให้ลูกค้าของโจทก์เข้าใจผิดอันเป็นการสร้างความเสียหายแก่ชื่อเสียงของโจทก์เป็นอย่างมาก การกระทำดังกล่าวเป็นการทุจริตต่อหน้าที่ เปิดเผยข้อมูลอันเป็นความลับให้แก่บุคคลที่สาม และเป็นการประกอบการแข่งขันกับโจทก์ ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหายทางธุรกิจ เมื่อโจทก์ทราบเรื่องดังกล่าว จำเลยทั้งห้าจึงทำหนังสือลาออกแล้วไม่มาทำงานกับโจทก์อีก การกระทำของจำเลยทั้งห้าเป็นการผิดสัญญาจ้างแรงงาน ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหายเป็นมูลค่า 2,000,000 บาท ซึ่งจำเลยทั้งห้าต้องรับผิดชำระค่าเสียหายดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันที่แอบอ้างจัดตั้งบริษัทไอดูดีไซน์ จำกัด ถึงวันฟ้อง คิดเป็นดอกเบี้ยเป็นเงิน 112,500 บาท รวมค่าเสียหายและดอกเบี้ยเป็นเงิน 2,112,500 บาท ขอให้บังคับจำเลยทั้งห้าหยุดทำธุรกิจอันเป็นการแข่งขันกับโจทก์โดยตรงตามสัญญาและหยุดการกระทำที่เป็นการผิดข้อตกลงในสัญญาตามกำหนดระยะเวลาที่ให้ไว้ต่อโจทก์ ให้จำเลยทั้งห้าร่วมกันหรือแทนกันชำระเงิน 2,112,500 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี ของเงินต้น 2,000,000 บาท นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยที่ 1 ให้การว่า ไม่ได้กระทำผิดสัญญาจ้างแรงงาน ขอให้ยกฟ้อง
จำเลยที่ 2 ให้การว่า จำเลยที่ 2 เคยทำงานเป็นลูกจ้างของโจทก์ต่อมาลาออกเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2551 ระหว่างทำงานให้แก่โจทก์นั้นจำเลยที่ 2 ไม่เคยแอบอ้างชื่อบุคคลอื่นจัดตั้งบริษัทไอดูดีไซน์ จำกัด เพื่อประกอบธุรกิจลักษณะเดียวกันเพื่อแข่งขันกับโจทก์
จำเลยที่ 3 ให้การว่า จำเลยที่ 3 เคยทำงานเป็นลูกจ้างของโจทก์ต่อมาลาออกเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2550 ระหว่าทำงานให้แก่โจทก์นั้นจำเลยที่ 3 ไม่เคยแอบอ้างชื่อบุคคลอื่นจัดตั้งบริษัทไอดูดีไซน์ จำกัด เพื่อประกอบธุรกิจลักษณะเดียวกันเพื่อแข่งขันกับโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง
จำเลยที่ 4 ให้การว่า จำเลยที่ 4 เคยทำงานเป็นลูกจ้างของโจทก์ต่อมาลาออกเมื่อเดือนมกราคม 2551 ระหว่าทำงานให้แก่โจทก์นั้นจำเลยที่ 4 ไม่เคยแอบอ้างชื่อบุคคลอื่นจัดตั้งบริษัทไอดูดีไซน์ จำกัด เพื่อประกอบธุรกิจลักษณะเดียวกันเพื่อแข่งขันกับโจทก์
ระหว่างพิจารณา โจทก์ขอถอนฟ้องจำเลยที่ 1 และที่ 5 ศาลแรงงานกลางอนุญาตและให้จำหน่ายคดีส่วนของจำเลยที่ 1 และที่ 5 ออกจากสารบบความ
ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว พิพากษาให้จำเลยที่ 2 ถึงที่ 4 จ่ายเงินจำนวน 200,000 บาท 50,000 บาท และ 30,000 บาท ตามลำดับ พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันฟ้อง ( วันที่ 4 กรกฎาคม 2551 ) เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก
จำเลยที่ 2 ถึงที่ 4 อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว
ส่วนที่จำเลยที่ 2 ถึงที่ 4 อุทธรณ์ว่าสัญญาจ้างแรงงานข้อ 10 ไม่มีข้อห้ามทำงานกับบริษัทที่ดำเนินธุรกิจลักษณะเดียวกับโจทก์ และสัญญาจ้างแรงงานข้อ 10.2 ที่ระบุว่า ไม่กระทำการชักชวนจัดหาหรือยอมรับงานธุรกิจที่คล้ายคลึงกันจากลูกค้าของนายจ้างจำเลยที่ 1 ก็ไม่ได้มีสถานะเป็นลูกค้าของโจทก์ และผู้ถือหุ้นของบริษัทไอดูดีไซน์ จำกัด ก็ไม่เคยเป็นลูกค้าของโจทก์ นั้น คงมีปัญหาวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของจำเลยที่ 2 ถึงที่ 4 เพียงว่า จำเลยที่ 2 ถึงที่ 4 ผิดสัญญาข้อ 10.1 ,10.4 หรือไม่ เห็นว่า ตามสัญญาจ้างแรงงานข้อ 10 ระบุว่า ลูกจ้างตกลงว่าภายในระยะเวลา 2 ปี หลังสัญญานี้สิ้นสุดลงลูกจ้างจะไม่กระทำการดังต่อไปนี้ ข้อ 10.1 ชักจูงลูกค้าของนายจ้างไม่ว่าโดยตรงหรือทางอ้อม ให้ไปทำธุรกิจที่คล้ายคลึงกันให้กับธุรกิจของผู้อื่นนอกเหนือจากของนายจ้าง ข้อ 10.2 ชักชวนจัดหาหรือยอมรับงานธุรกิจที่คล้ายคลึงกันจากลูกค้าใดของนายจ้าง ข้อ 10.3 ขอร้องหรือแนะนำลูกค้าของนายจ้างให้ถอน ตัด หรือยกเลิกธุรกิจของลูกค้าที่มีอยู่กับนายจ้างไม่ว่าโดยตรงหรือโดยอ้อม และข้อ 10.4 เปิดเผยรายชื่อหรือที่อยู่ของลูกค้าของนายจ้างให้บุคคลบริษัทอื่นใดทราบไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม เช่นนี้ เมื่อการกระทำของจำเลยที่ 2 ถึงที่ 4 เป็นการเปิดเผยรายชื่อลูกค้าของโจทก์ต่อบริษัทไอดูดีไซน์ จำกัด ภายในระยะเวลา 2 ปี หลังสัญญาอื่นสิ้นสุดลง จึงเป็นการผิดสัญญาจ้างแรงงานข้อ 10 แล้ว อุทธรณ์ของจำเลยที่ 2 ถึงที่ 4 ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน.
เรียบเรียงโดย บริษัท กฎหมายปาระมี จำกัด