คำพิพากษาฎีกาที่    1996/57

  ได้รับบาดเจ็บรายการเดียว  เข้ารักษา  2  ครั้ง  ถือว่าเป็นการรักษารายการเดียว  นายจ้างสำรองจ่ายเพิ่มเติมไม่เกิน  50,000  บาท  ไม่ใช่  200,000  บาท

 

  โจทก์ฟ้องว่า  นายปรีชา  ชัยบุญเขตร  เป็นลูกจ้างของโจทก์   เริ่มทำงานกับโจทก์ตั้งแต่วันที่  17  กรกฎาคม  2545  -  วันที่  1  มีนาคม  2551   มีหน้าที่รับส่งสินค้าหรือเอกสารและเก็บเงินทางการค้าให้แก่โจทก์  และเป็นผู้ประกันตนมีสิทธิตามกฎหมายและระเบียบของจำเลย  เมื่อวันที่ 9  มกราคม   2551  รถจักรยานยนต์ที่นายปรีชาขับไปทำงานตามคำสั่งของโจทก์เกิดอุบัติเหตุพลิกคว่ำที่บริเวณถนนรัชดาภิเษกหน้าสถานีตำรวจนครบาลพหลโยธิน นายปรีชาได้รับอันตรายสาหัสและได้รับการรักษาที่โรงพยาบาลเปาโลเมโมเรียลโชคชัย  4  ตั้งแต่วันที่   9  มกราคม  2551 –  วันที่  2  กุมภาพันธ์  2551  แพทย์ทำการรักษาด้วยวิธีผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะเพื่อรักสมองจำนวน   2   ครั้ง  โจทก์ได้สำรองค่าใช้จ่ายในการรักษาให้แก่นายปรีชาเป็นเงิน 260,604   บาท เมื่อโจทก์ได้ทดรองจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แก่โรงพยาบาล   โจทก์จึงยื่นเรื่องขอใช้สิทธิรับเงินที่ทดรองจ่ายไปคืนจากจำเลยแต่สำนักงานประกันสังคมเขตพื้นที่ 1 มีคำสั่งตามมติของคณะอนุกรรมการการแพทย์ครั้งที่   9/2551   ลงวันที่   3  เมษายน  2551   อนุมัติให้โจทก์เบิกค่ารักษาพยาบาลได้เพียง   85,000   บาท  โจทก์จึงยื่นอุทธรณ์คำวินิจฉัยดังกล่าวต่อคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนของจำเลย   ต่อมาคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนมีคำวินิจฉัยที่  335/2551   ลงวันที่ 11  กรกฎาคม  2551  ว่าการประสบอันตรายของนายปรีชามีสิทธิได้รับค่ารักษาพยาบาลเท่าที่จ่ายจริงตามความจำเป็นไม่เกิน   85,000   บาท   จึงให้ยกอุทธรณ์ของโจทก์  โจทก์ไม่เห็นพ้องด้วยกับคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนของจำเลย  คำวินิจฉัยดังกล่าวไม่ชอบด้วยกฎกระทรวงกำหนดอัตราค่ารักษาพยาบาลที่ให้นายจ้างจ่ายตามพระราชบัญญัติเงินทดแทน พ.ศ.  2537   พ.ศ.   2548   ข้อ  4  โดยให้นายจ้างจ่ายค่ารักษาพยาบาลเท่าที่จ่ายจริงตามความจำเป็นเพิ่มจากจำนวน   85,000   บาท   อีกไม่เกิน   200,000   บาท   เนื่องจากในการรักษานายปรีชาแพทย์ต้องทำการผ่าตัดกะโหลกศีรษะเพื่อรักษาส่วนสำคัญของสมองโดยการผ่าตัดใหญ่ทั้ง  2  ครั้ง ทำให้มีค่าใช้จ่ายตามความจำเป็นจำนวนมาก   ซึ่งโจทก์ได้ทำการสำรองจ่ายไปแล้วถึง   260,610 บาท   ขอใช้สิทธิเบิกคืนจากจำเลยแต่จำเลยไม่ยอมจ่าย   นอกจากนั้นในระหว่างวันที่   9   มกราคม 2551  -   วันที่   2  กุมภาพันธ์  2551  โจทก์ได้ทดรองจ่ายค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับค่าห้องพักและค่าอาหารในการรักษาพยาบาลของนายปรีชาอีกจำนวน  25  วัน   เป็นเงินวันละ  700  บาท   รวมเป็นเงิน  17,500   บาท   ขอให้เพิกถอนคำสั่งของสำนักงานประกันสังคมเขตพื้นที่  1  ที่วินิจฉัยตามมติคณะอนุกรรมการแพทย์ครั้งที่  9/2551  และคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนที่ 335/2551   ให้จำเลยจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลและค่าห้องพักกับค่าอาหารที่โจทก์ได้จ่ายไปจำนวน 200,000   บาท   และ   17,500   บาท   รวม   217,500   บาท   พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  7.5 ต่อปี   นับแต่วันถัดจากวันฟ้องไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

 

จำเลยให้การว่า   คำสั่งของสำนักงานประสังคมเขตพื้นที่  1  และคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนที่   335/2551   ที่ให้นายปรีชา   ชัยบุญเขตร  มีสิทธิได้รับค่ารักษาพยาบาลเท่าที่จ่ายจริงตามความจำเป็นไม่เกิน  85,000   บาท    ชอบด้วยกฎหมายแล้ว  เนื่องจากคณะกรรมการพิจารณาข้อเท็จจริงจากสำเนาเวชาระเบียนและลักษณะการทำงานของนายปรีชาแล้วเห็นว่า    การที่นายปรีชาประสบอันตรายจากการขับรถจักรยานยนต์เสียหลักชนต้นไม้ข้างทางได้รับบาดเจ็บกะโหลกศีรษะแตกมีเลือดคั่งในสมอง  และได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะเพื่อระบายเลือดออก  กรณีถือเป็นการบาดเจ็บอย่างรุนแรงของศีรษะ  ตามกฎกระทรวงกำหนดอัตราค่ารักษาพยาบาลที่ให้นายจ้างจ่ายตามพระราชบัญญัติเงินทดแทน  พ.ศ.  2537   พ.ศ.  2548   ลงวันที่   31   มกราคม   2548   ข้อที่   3  (3)   การที่นายปรีชาพักรักษาอยู่ในห้องผู้ป่วยหนักเพียง  17  วัน   และออกมาอยู่หอผู้ป่วยในปกติอีก   7  วัน  รวมอยู่ในโรงพยาบาล   24   วัน  กรณีดังกล่าวจึงไม่ใช่การประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยตามข้อ  3  (1)   ถึง  (6)   ที่จำเป็นต้องใช้เครื่องช่วยหายใจหรือพักรักษาตัวอยู่ในหอผู้ป่วยหนักตั้งแต่   20  วันขึ้นไป  หรือเป็นการบาดเจ็บอย่างรุนแรงของระบบสมองหรือไขสันหลังที่จำเป็นต้องรักษาตั้งแต่   30   วันติดต่อกัน    ตามกฎกระทรวงฉบับดังกล่าวข้อ   4   (2)  (3)   การประสบอันตรายของนายปรีชาลูกจ้างของโจทก์จึงมีสิทธิได้รับค่ารักษาพยาบาลเท่าที่จ่ายจริงตามความจำเป็นแต่ไม่เกิน   85,000   บาท   เท่านั้น   การที่จำเลยได้จ่ายค่ารักษาพยาบาลของนายปรีชาจำนวน   85,000  บาท  ให้แก่โจทก์ซึ่งเป็นนายจ้างผู้มีหน้าที่จ่ายเงินสมทบเข้ากองทุนเงินทดแทนและได้สำรองจ่ายค่ารักษาพยาบาลไปก่อนจึงชอบด้วยกฎหมายแล้ว   จำเลยจึงไม่ต้องใช้ค่ารักษาพยาบาลในส่วนที่เกินจำนวน  85,000  บาท  พร้อมดอกเบี้ยคืนแก่โจทก์ตามฟ้อง   ขอให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว    ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า  โจทก์เป็นนิติบุคคลประเภทบริษัทจำกัด   นายปรีชา  ชัยบุญเขตร  เป็นลูกจ้างของโจทก์ เริ่มทำงานตั้งแต่วันที่  17  กรกฎาคม   2545   -  วันที่  1   มีนาคม   2551   มีหน้าที่รับส่งสินค้าและเก็บเงินทางการค้าให้โจทก์  และเป็นผู้ประกันตนที่มีสิทธิตามกฎหมายเมื่อวันที่  9  มกราคม  2551  เวลาประมาณ  13  น.  ระหว่างที่นายปรีชาขับรถจักรยานยนต์ออกไปส่งสินค้าให้แก่ลูกค้าตามคำสั่งของโจทก์  รถจักรยานยนต์ที่นายปรีชาขับได้เสียหลักชนต้นไม้ข้างทาง รถจักรยานยนต์พลิกคว่ำ นายปรีชาได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะและถูกส่งตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลเปาโลเมโมเรียลโชคชัย  4  นายปรีชามีอาการเลือดคั่งนอกและในเยื่อหุ้มสมองและสมองซ้ำ  และสมองยื่นกดทับก้านสมอง   แพทย์รักษาโดยการผ่ากะโหลกและตัดกะโหลกด้านขวาออกเพื่อเอาก้อนเลือดที่คั่งในสมองออก  ทำการผ่าตัดเสร็จสิ้นในวันเดียวกัน    ต่อมามีการผ่าตัดซ้ำอีกครั้งในวันที่   10   มกราคม 2551  โดยการตัดสมองกลีบขมับด้านขวาที่บวมซ้ำอย่างมากออก    ภายหลังจากผ่าตัดแพทย์ได้นำนายปรีชาเข้ารักษาในห้องไอ.ซี.ยู.    และพักรักษาตัวอยู่ตลอดมาจนถึงวันที่   25   มกราคม   2551 แพทย์ได้นำตัวนายปรีชาออกจากห้องไอ.ซี.ยู.  เพื่อนำไปรักษาในห้องพักผู้ป่วยธรรมดา    เนื่องจากนายปรีชาพ้นขีดอันตรายแล้ว  ต่อมาวันที่  2  กุมภาพันธ์  2551 นายปรีชาได้ย้ายออกจากโรงพยาบาลเปาโลเมโมเรียลโชคชัย  4  ไปรักษาตัวต่อที่โรงพยาบาลอื่น   ในระหว่างการรักษาโจทก์ในฐานะนายจ้างได้ทดรองจ่ายค่ารักษาพยาบาลแทนนายปรีชาให้แก่โรงพยาบาลไปเป็นเงิน  260,604 บาท  โจทก์จึงยื่นเรื่องขอใช้สิทธิรับเงินที่ทดรองจ่ายไปตามจำนวนดังกล่าวคืนจากจำเลย แต่สำนักงานประกันสังคมเขตพื้นที่ 1 มีคำสั่งโดยวินิจฉัยตามมติที่ประชุมคณะอนุกรรมการการแพทย์ครั้งที่  9/2551  ลงวันที่  3   เมษายน   2551   อนุมัติให้โจทก์เบิกค่ารักษาพยาบาลได้เพียง 85,000  บาท  โจทก์ไม่เห็นพ้องด้วยจึงอุทธรณ์ต่อคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนเมื่อวันที่   21 พฤษภาคม  2551   ต่อมาคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนมีมติยืนตามคำสั่งของสำนักงานประกันสังคมเขตพื้นที่   1   ที่วินิจฉัยตามมติของคณะอนุกรรมการการแพทย์ครั้งที่  9/2551   ว่าการประสบอันตรายของนายปรีชานั้นโจทก์มีสิทธิได้รับค่ารักษาพยาบาลเท่าที่จ่ายจริงตามความจำเป็นแต่ไม่เกิน   85,000   บาท 

มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของโจทก์เพียงประการเดียวว่า มีเหตุเพิกถอนคำสั่งของสำนักงานประกันสังคมเขตพื้นที่  1  ที่วินิจฉัยตามมติของคณะอนุกรรมการการแพทย์ครั้งที่ 9/2551   และคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนที่   335/2551   หรือไม่   โจทก์อุทธรณ์ว่าการรักษาอาการของนายปรีชา ชัยบุญเขตร ลูกจ้างบาดเจ็บเข้าเงื่อนไขตามกฎกระทรวงกำหนดอัตราค่ารักษาพยาบาลที่ให้นายจ้างจ่ายตามพระราชบัญญัติเงินทดแทน   พ.ศ.  2537 พ.ศ.  2548   ข้อ   3  (1)   คือการรักษาอาการบาดเจ็บของสมองซึ่งเป็นอวัยวะภายในที่สำคัญและต้องได้รับการผ่าตัด   และข้อ 3  (3)   มีการบาดเจ็บรุนแรงของศีรษะและต้องได้รับการผ่าตัดกะโหลกศีรษะ ดังนั้นจึงเป็นการรักษาตามเงื่อนไขของกฎกระทรวงฯ ข้อ 3 ตั้งแต่สองรายการขึ้นไปแล้ว ทั้งกระบวนการผ่าตัดสมองดังกล่าวเป็นการผ่าตัดใหญ่ซึ่งทางการแพทย์ถือว่ามีวิธีการและปฏิบัติการถึง 2  ครั้ง   การประสบอันตรายของนายปรีชาจึงเข้าเงื่อนไขตามกฎกระทรวงฯ  ข้อ  4 (1)  โจทก์จึงมีสิทธิได้รับค่ารักษาพยาบาลไม่เกิน  200,000  บาท   เห็นว่า   พระราชบัญญัติเงินทดแทน  พ.ศ.  2537 มาตรา  13  วรรคหนึ่ง  บัญญัติว่า  เมื่อลูกจ้างประสบอันตรายหรือบาดเจ็บ  ให้นายจ้างจัดให้ลูกจ้างได้รับการรักษาพยาบาลทันทีตามความเหมาะสมแก่อันอันตรายหรือความเจ็บป่วยนั้นและให้นายจ้างจ่ายค่ารักษาพยาบาลเท่าที่จ่ายจริงตามความจำเป็นแต่ไม่เกินอัตราที่กำหนดในกฎกระทรวง ซึ่งตามกฎกระทรวงกำหนดอัตราค่ารักษาพยาบาลที่ให้นายจ้างจ่ายตามพระราชบัญญัติเงินทดแทน  พ.ศ.  2537   พ.ศ.  2548  ข้อ  2  กำหนดว่า    เมื่อลูกจ้างประสบอันตรายหรือเจ็บป่วย   ให้นายจ้างจ่ายค่ารักษาพยาบาลเท่าที่จ่ายจริงตามความจำเป็น   แต่ไม่เกิน  35,000  บาท  ข้อ  3   กำหนดว่าในกรณีที่ค่ารักษาพยาบาลที่จ่ายตามข้อ   2  ไม่เพียงพอ  ให้นายจ้างจ่ายค่ารักษาพยาบาลเท่าที่จ่ายจริงตามความจำเป็นเพิ่มอีกไม่เกิน   50,000   บาท   สำหรับการประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยของลูกจ้างที่มีลักษณะดังต่อไปนี้  (1)  บาดเจ็บอย่างรุนแรงของอวัยวะภายในหลายส่วนและต้องได้รับการผ่าตัดแก้ไข   ฯลฯ  (3)  บาดเจ็บอย่างรุนแรงของศีรษะและต้องได้รับการผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะ   และข้อ   4   กำหนดว่า   ในกรณีที่ค่ารักษาพยาบาลที่จ่ายตามข้อ   3 ไม่เพียงพอ   ให้นายจ้างจ่ายค่ารักษาพยาบาลเท่าที่จ่ายจริงตามความจำเป็นเพิ่มขึ้นอีก ทั้งนี้เมื่อรวมค่ารักษาพยาบาลตามข้อ  2  และข้อ  3  แล้ว   ต้องไม่เกิน  200,000  บาท   สำหรับการประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยของลูกจ้างที่มีลักษณะดังต่อไปนี้  1  ประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยตามข้อ   3 (1) – (6) ตั้งแต่สองรายการขึ้นไป   ฯลฯ   ดังนั้นแม้อาการสมองบวมของนายปรีชาจะถือว่าเป็นการบาดเจ็บอย่างรุนแรงของอวัยวะภายในและต้องได้รับการผ่าตัดแก้ไขตามกฎกระทรวงฯ   ข้อ 3 (1)   และเป็นการบาดเจ็บอย่างรุนแรงของศีรษะและต้องได้รับการผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะตามกฎกระทรวงฯ ข้อ  3 (3)   ก็ตาม   ก็เป็นบาดเจ็บของอวัยวะภายในส่วนเดียวหรือรายการเดียวกัน   และแม้จะต้องทำการผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะถึงสองครั้งซึ่งเป็นการผ่าตัดใหญ่ทั้งสองครั้งเพื่อเป็นการรักษาสมองอันเป็นอวัยวะส่วนสำคัญของชีวิตก็ตามก็เป็นบาดแผลรายการเดียวกัน  ไม่ถือว่าการประสบอันตรายของนายปรีชาดังกล่าวเป็นการประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยตามข้อ  3  (1)  –  (6 )  ตั้งแต่สองรายการขึ้นไปตามกฎกระทรวงฯ  ข้อ  4  (1)   แต่อย่างใด   คำสั่งของสำนักงานประกันสังคมเขตพื้นที่  1  ที่วินิจฉัยตามมติของคณะอนุกรรมการการแพทย์ครั้งที่   9/2551   และคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนที่  335/2551 ที่อนุมัติให้โจทก์เบิกค่ารักษาพยาบาลได้เพียง  85,000  บาท   ตามกฎกระทรวงฯ  ข้อ  3  จึงชอบแล้ว   ไม่มีเหตุที่จะเพิกถอนคำสั่งและคำวินิจฉัยดังกล่าวที่ศาลแรงงานกลางพิพากษามานั้น   ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย   อุทธรณ์ของโจทก์ฟังไม่ขึ้น