คำพิพากษาฎีกาที่    1516/57

  ผู้บริหารบริษัท ฯ  ถือเป็นลูกจ้างหรือไม่  ดูจาก_________  ?

   

โจทก์ฟ้องว่า   เมื่อวันที่  1  มกราคม  2544  โจทก์เป็นลูกจ้างบริษัทซูโอ  โคคิ  (ประเทศไทย)  จำกัด  ต่อมาได้โอนมาเป็นลูกจ้างจำเลย  โดยจำเลยตกลงให้นับอายุการทำงานเข้าด้วยกัน  ต่อมาเมื่อวันที่  22  ตุลาคม  2549  จำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า  โจทก์ทำงานในตำแหน่งกรรมการผู้จัดการ  ได้รับค่าจ้างสุดท้ายอัตราเดือนละ  160,000  บาท  ตกลงจ่ายค่าจ้างทุกวันที่  30  ของเดือน  การเลิกจ้างทำให้โจทก์ได้รับความเสียหายจ  ขอให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าเป็นเงิน  160,000  บาท  ค่าชดเชย  960,000  ค่าเสียหายจากการเลิกจ้างไม่เป็นธรรม  960,000  บาท  และค่าจ้างค้างจ่าย  160,000  บาท  รวมเป็นเงิน  2,240,000  บาท  ขอให้บังคับจำเลยชำระเงิน  2,240,000  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  15  ต่อปี  นับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

  จำเลยให้การว่า  เมื่อวันที่  1  มกราคม  2544  โจทก์ทงานกับบริษัทซูโอ  โคคิ  (ประเทศไทย)  จำกัด ระหว่างทำงานกับบริษัทซูโอ  โคคิ  (ประเทศไทย)  จำกัด  โจทก์ได้ก่อตั้งบริษัทจำเลย  เมื่อวันที่   21  พฤศจิกายน  2546  โดยโจทก์เป็นกรรมการผู้มีอำนาจแต่เพียงผู้เดียว  โจทก์จึงไม่ได้เป็นลูกจ้างจำเลย  นอกจากนี้การปลดโจทก์ออกจากการเป็นกรรมการของจำเลยมิใช่เป็นการไล่ออก  เพราะเป็นมติที่ประชุมผู้ถือหุ้นเมื่อวันที่  18  กันยายน  2549  ส่วนเงินเดือนของโจทก์นั้นเมื่อโจทก์ถูกปลดออกจากการเป็นกรรมการของจำเลยแล้ว  จำเลยให้โจทก์เก็บของและเอกสารให้แล้วเสร็จก่อนเดือนตุลาคม  2549และในเดือนกันยายน  2549  จึงจ่ายค่าตอบแทนครึ่งหนึ่งของเดือนเมื่อโจทก์เก็บของและเอกสารแล้วเสร็จจึงจ่ายค่าตอบแทนอีกครั้งหนึ่งในส่วนที่เหลือ  จำเลยจึงไม่ได้ค้างเงินเดือนโจทก์  ที่โจทก์อ้างว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์  ทำให้โจทก์เสียหายต้องเลี้ยงดูภรรยาและบุตรทั้งโจทก์มีอายุมาก  และขอให้จำเลยจ่ายค่าเสียหายจากการเลิกจ้างเดือนละ  160,000  บาท  นับแต่เดือนพฤศจิกายน  2549  จนกว่าโจทก์จะปลดเกษียณอายุ  60  ปี นั้น  ไม่มีกฎหมายใดให้อำนาจไว้  และบริษัทจำเลยกำหนดเกษียณอายุไว้เพียง  55  ปี  โจทก์ยังคงบริหารงานบริษัทจำเลยอยู่หลังจากอายุ  55  ปี  นั้น  เนื่องจากโจทก์เป็นกรรมการผู้มีอำนาจของบริษัทของจำเลย  โจทก์ไม่ได้เป็นพนักงานบริษัทจำเลย  โจทก์จึงไม่อยู่ภายใต้ข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน  เมื่อโจทก์ไม่เป็นลูกจ้างของจำเลยโจทก์ไม่สมควรได้รับค่าชดเชยหรือสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า  หรือค่าตอยแทนใดๆ  ขอให้ยกฟ้อง

  

ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว  พิพากษาให้จำเลยชำระสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า  160,000  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  7.5   ต่อปี  และให้จำเลยชำระค่าชดเชย  480,000  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  15  ต่อปี  นับแต่วันฟ้อง  (ฟ้องวันที่  9  กรกฎาคม  2550)  เป้นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว  คดีนี้ศาลแรงงานกลางรับฟังข้อเท็จจริงและวินิจฉัยว่า เดิมโจทก์เป็นพนักงานตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปบริษัทซูโอ โคคิ  (ประเทศไทย)  จำกัด  ต่อมาบริษัทดังกล่าวซื้อกิจการบริษัทสยามทากาโน  จำกัด  และก่อตั้งบริษัทจำเลยขึ้นมาบริหารงานเมื่อวันที่  21  พฤศจิกายน  2546  โดยโจทก์มีชื่อถือหุ้นในบริษัทจำเลย  2,000  หุ้น  นางสมจิตร  แสงเทียน  ภริยาโจทก์ถือหุ้นในบริษัทจำเลย  94,000  หุ้น  นับตั้งแต่ก่อตั้งบริษัทจำเลย  โจทก์เป็นกรรมการผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลยมาตลอดจนกระทั่งวันที่  18  กันยายน  2549  ที่ประชุมผู้ถือหุ้นมีมติปลดโจทก์จากการเป็นกรรมการผู้มีอำนาจกระทำการแทนจำเลย  ก่อนปลดโจทก์ดังกล่าว  จำเลยจ่ายเงินให้โจทก์ทุกเดือนๆละ  160,000  บาท  โดยจำเลยหักเงินเดือนโจทก์เพื่อนำส่งประกันสังคมจ่ายเงินสมทบกองทุนประกันสังคมให้แก่โจทก์ด้วย  และหักภาษี  ณ  ที่จ่ายจากเงินเดือนโจทก์นำส่งสรรพากรทุกเดือน  การปลดโจทก์กระทำโดยโจทก์ไม่มีความผิด  แต่ปลดเนื่องจากจำเลยประกอบกิจการขาดทุนมาโดยตลอด  แม้โจทก์จะเป็นผู้ก่อตั้งและเป็นกรรมการผู้จัดการบริษัทจำเลยและโจทก์กับภริยาเป็นผู้ถือหุ้นบริษัทจำเลยก็ตาม  การที่โจทก์ได้รับตำแหน่งด้วยการเลือกจากผู้ถือหุ้นให้เป็นผู้บริหารบริษัทจำเลย  โดยโจทก์มีรายได้เดือนละ  160,000  บาท  ถือว่าโจทก์ตกลงทำงานให้แก่บริษัทจำเลยเพื่อรับค่าจ้าง  โจทก์จึงเป็นลูกจ้างจำเลยตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน  พ.ศ.  2541  มาตรา  5  การที่ประชุมผู้ถือหุ้นมีมติปลดโจทก์ออกจากการเป็นกรรมการผู้จัดการ  ถือว่าเป็นการเลิกจ้างโจทก์  คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของจำเลยว่า  โจทก์เป็นลูกจ้างของจำเลยหรือไม่   เห็นว่า  ในการพิจารณาว่าโจทก์ซึ่งเป็นผู้บริหารบริษัทจำเลยเป็นลูกจ้างจำเลยหรือไม่  นั้น  จะต้องพิจารณาว่าโจทก์เป็นผู้ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมบังคับบัญชาของบริษัทหรือไม่  โจทก์ต้องอยู่ภายใต้ระเบียบข้อบังคับการทำงานของจำเลยและต้องมาทำงานในเวลาปกติของจำเลยหรือไม่  ซึ่งข้อเท็จจริงตามคำฟ้องคำให้การและคำแถลงของคู่ความยังไม่เพียงพอแก่การวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า  โจทก์เป็นลูกจ้างจำเลยหรือไม่  ที่ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า  โจทก์เป็นลูกจ้างโดยฟังแต่ข้อเท็จจริงเรื่องการหักเงินเดือนส่งประกันสังคมและหักภาษี นั้นไม่เพียงพอต่อการพิจารณาถึงสถานะของโจทก์ตามพฤติการณ์แห่งคดี  จึงต้องย้อนสำนวนไปฟังข้อเท็จจริงใหม่