คำพิพากษาฎีกาที่    2851/57

 จงใจกระทำผิดโดยผิดกฎหมายเป็นเหตุให้นายจ้างเสียหาย    ถือว่า    กระทำละเมิดต่อนายจ้าง  ต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนเพื่อการนั้น     

โจทก์ฟ้องว่า    ระหว่างวันที่   13   พฤษภาคม  2545  ถึงวันที่  27    ตุลาคม    2549     จำเลยเป็นพนักงานของโจทก์  ตำแหน่งผู้จัดการกลุ่มธุรกิจ   5/3   ฝ่ายธุรกิจ  5  เดือนมิถุนายน  2547  จำเลยได้รับมอบหมายตามอำนาจและหน้าที่ให้พิจารณาคำขอสินเชื่อตรวจสอบข้อเท็จจริง    เช่น   วัตถุประสงค์ในการกู้ยืม   คุณสมบัติผู้กู้ ผู้ค้ำประกัน   ผู้จำนอง    ฐานะการเงิน    เงินทุนหมุนเวียน   ลักษณะกิจการ    มูลค่าหลักประกัน   ความสามารถในการชำระหนี้คืนและรวบรวมเอกสารเกี่ยวกับข้อมูลลูกค้าโจทก์รายบริษัทอีเกิ้ล สแตนเลส   จำกัด   ในวงเงิน   73,000,000  บาท   และออกไปตรวจเยี่ยมกิจการเพื่อนำข้อมูลมาวิเคราะห์จัดทำรายงานวัตถุประสงค์ในการกู้ยืมและเงื่อนไขการเบิกเงิน รายละเอียดหลักประกัน ข้อมูลประวัติกิจการผู้บริหาร   ผู้ค้ำประกัน   ผลการดำเนินงาน  ความสามารถในการใช้เงิน โครงสร้างการลงทุนประวัติการติดต่อสถาบันการเงิน      ประเมินความเสี่ยง  ความเป็นไปได้ของโครงการ     แนวโน้มอุตสาหกรรม  รวมถึงปัจจัยสำคัญทางธุรกิจ  ตลอดถึงการกำหนดวงเงินและเงื่อนไขต่างๆ  ให้เหมาะสมแก่ธุรกิจของลูกค้า  แต่จำเลยทำเอกสารรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์สินเชื่อว่าบริษัทอีเกิ้ล   สแตนเลส   จำกัด  มีทรัพย์สินรวม  141,646,000  บาท    มีลูกหนี้การค้า  90,000,000   บาท   สต๊อกสินค้า   22,962,000  บาท   เงินหมุนเวียนในกิจการ 17,000,000   บาท  นายวริศสิทธิ์   ธนหิรัญกาญจน์   เจ้าของกิจการมีเงินเข้าบัญชีเงินฝากช่วงเดือนมกราคมถึงเดือนมิถุนายน   2547   จำนวน   70,823,005   บาท    ซึ่งตามข้อมูลวิเคราะห์สินเชื่อที่จำเลยเสนอจะพบว่ามีผลประกอบการดีมาก     จำเลยตกแต่งรายรับลูกค้าเพื่อหลอกลวงโจทก์ หลังจากตรวจสอบเครดิตบูโรของนายวริศสิทธิ์พบว่า  มีหนี้ค่าเช่าซื้อเครื่องจักร 28,490   บาท   ค่าเช่าซื้อรถยนต์  539,529  บาท อยู่ระหว่างผ่อนชำระและรายการเดินบัญชีเงินฝากออมทรัพย์นายวริศสิทธิ์จำเลยก็นำเสนอเป็นบัญชีกระแสรายวันส่วนสำเนาเช็คสั่งจ่ายชำระหนี้ค่าสินค้าก็ไม่มีการนำเข้าเรียกเก็บในวันเวลาและจำนวนเงินตามเช็คนอกจากนี้บริษัทอีเกิ้ล  สแตนเลส จำกัด มีทุนจดทะเบียนเพียง  1,000,000 บาท ต่อมาได้เพิ่มทุนจดทะเบียน  10,000,000 บาท ก็ไม่ปรากฏการนำเงินชำระค่าหุ้น  และจำเลยได้เสนอขออนุมัติสินเชื่อก่อนลูกค้าจดทะเบียนเป็นนิตบุคคล   และหลังจากโจทก์อนุมัติวงเงินสินเชื่อแล้ว   จำเลยไม่ตรวจสอบการเบิกเงินให้เป็นไปตามมติคณะอนุกรรมการสินเชื่อชุดที่  1 ครั้งที่  32/2547   วันที่   6   กันยายน   2547    จำเลยทำตัวเลขและวิเคราะห์สินเชื่อโดยไม่ใช้ความรู้ความสามารถพิจารณาวิเคราะห์สินเชื่อให้ดี   ไม่ให้ข้อมูลที่ตรงกับความจริง     ทั้งไม่ชี้ให้เห็นปัจจัยเสี่ยง  จำเลยไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่ให้ถูกต้องเหมาะสมตามที่ได้รับมอบหมายจากโจทก์ทั้งมิได้ปฏิบัติหน้าที่ให้เป็นไปตามระเบียบและคำสั่งหรือข้อบังคับการทำงาน  ทำให้คณะอนุกรรมการโจทก์หลงเชื่อจึงอนุมัติให้สินเชื่อบริษัทอีเกิ้ล    สแตนเลส    จำกัด    ในวงเงิน   73,000,000   บาท    ต่อมาโจทก์ได้ยื่นฟ้องบริษัทอีเกิ้ล   สแตนเลส   จำกัด    และนายวริศสิทธิ์    เป็นคดีแพ่งหมายเลขแดงที่    ธ.2088/2550    ของศาลแพ่ง   ระหว่างฟ้องคดีโจทก์ได้เจรจากันซึ่งนายวริศสิทธิ์ได้ให้การว่า   ตนเป็นผู้ลงชื่อในเอกสารจริง  แต่ไม่ได้รับเงินตามที่กู้ทั้งหมด เจ้าหน้าที่โจทก์เป็นผู้จัดการทำเอกสารรวมถึงเอกสารประกอบการเบิกถอนเงินจนไม่สามารถจ่ายเงินตามที่กู้ได้เนื่องจากมีรายได้ไม่มาก   หลังจากศาลแพ่งได้มีคำพิพากษาแล้ว   บริษัทอีเกิ้ล สแตนเลส จำกัด  ไม่เคยชำระหนี้  73,000,000   บาท   เลย   จำเลยจงใจหรือประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้โจทก์ได้รับความเสียหาย     ขอให้บังคับจำเลยชำระเงิน   73,000,000   บาท    พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ  7.5  ต่อปี  นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไป     จนกว่าจะชำระเสร็จ

จำเลยให้การว่า จำเลยเคยเป็นพนักงานโจทก์ตั้งแต่เดือนพฤษภาคม   2545   ถึงวันที่   27   ตุลาคม   2549    ตำแหน่งผู้จัดการกลุ่มธุรกิจ   5/3   ฝ่ายธุรกิจ   5  ในการพิจารณาสินเชื่อบริษัทอีเกิ้ล    สแตนเลส   จำกัด     จำเลยเพียงตรวจสอบข้อเท็จจริงเบื้องต้นโดยจำเลยได้ปฏิบัติตามขั้นตอนและระเบียบวิธีปฏิบัติตลอดจนคำสั่งของโจทก์     ทั้งนำเสนอนายสมเกียรติ  กาญจนวัฒน์    ผู้อำนวยการฝ่ายธุรกิจ   5  ผู้บังคับบัญชา   และคณะอนุกรรมการสินเชื่อชุดที่   1  พิจารณาตามลำดับ   คณะอนุกรรมการสินเชื่อชุดที่  1  ได้ใช้ความรู้ความสามารถและความเชี่ยวชาญพิจารณาสินเชื่อให้บริษัทอีเกิ้ล  สแตนเลส จำกัด   ในวงเงิน 73,000,000   บาท     ทั้งการเบิกจ่ายเงินครั้งที่   1  และครั้งที่   2  นางสาวสุภาวดี  คุ้มแว่นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์ระดับ   6   เป็นผู้จัดทำคำขอเบิก   จ่ายเงินกู้  จำเลยได้ตรวจสอบการเบิกจ่ายเงินให้เป็นไปตามมติคณะอนุกรรมการสินเชื่อชุดที่   1   แล้ว     ส่วนการเบิกจ่ายเงินครั้งที่    3   และครั้งที่    4  จำเลยไม่ได้เกี่ยวข้อง จำเลยปฏิบัติหน้าที่โดยสุจริต  ไม่ได้จงใจหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงตามที่โจทก์กล่าวอ้าง และคณะกรรมการสอบสวนข้อเท็จจริงโจทก์ไม่ปฏิบัติตามข้อบังคับการทำงานว่าด้วยการบริหารงานบุคคล    เงินตอบแทน   และค่าใช้จ่ายอื่นของธนาคาร    พ.ศ.    2551    ส่วนค่าเสียหายนั้นโจทก์ได้ยื่นฟ้องบริษัทอีเกิ้ล  สแตนเลสจำกัด  และนายวริศสิทธิ์  ธนหิรัญกาญจน์  เป็นคดีแพ่งหมายเลขแดงที่  ธ.2088/2550  ของศาลแพ่ง  โจทก์สามารถบังคับจำนองนำที่ดินโฉลดเลขที่  12974, 17800, 17862, 20980, 22444  และ  24900 ( ที่ถูก  24990 )   ตำบลอ่าวน้อย    อำเภอเมืองประจวบคีรีขันธ์ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์   ออกขายทอดตลาดนำเงินมาชำระโจทก์ได้     โจทก์จึงไม่เสียหายขอให้ยกฟ้อง

ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว     พิพากษาให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์    18,250,000    บาท      พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ   7.5   ต่อปี  นับถัดจากวันฟ้อง     ( วันที่   22   กรกฎาคม   2553 )      เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงเบื้องต้นว่า    วันที่    13    พฤษภาคม   2545    ถึงวันที่   27   ตุลาคม     2549  จำเลย เป็นพนักงานโจทก์เกี่ยวกับการวิเคราะห์สินเชื่อ ปกติทั่วไปจะมีการวิเคราะห์สินเชื่อโดยเจ้าหน้าที่วิเคราะห์สินเชื่อแต่ละกลุ่มธุรกิจ     แล้วเสนอผู้บังคับบัญชาคือ  ผู้จัดการส่วนกลุ่มธุรกิจผู้อำนวยการฝ่ายธุรกิจ  ตามลำดับ  แล้วเสนอคณะกรรมการโจทก์เพื่อพิจารณาอนุมัติสินเชื่อกรณีที่พิพาท    บริษัทอีเกิ้ล    สแตนเลส  จำกัด  ได้ขออนุมัติวงเงินสินเชื่อ  73,000,000  บาท จำเลยเป็นผู้วิเคราะห์โครงการ    โดยจำเลยขณะนั้นดำรงตำแหน่งผู้จัดการส่วนกลุ่มธุรกิจ    5/3    ฝ่ายธุรกิจ     5    หลังจากจำเลยทำรายงานวิเคราะห์โครงการขอสินเชื่อแล้วได้เสนอนายสมเกียรติ  กาญจนวัฒน์  อำนวยการฝ่ายธุรกิจ 5  ผู้บังคับบัญชาแล้วเสนอคณะกรรมการโจทก์พิจารณาอนุมัติ เกี่ยวกับเงื่อนไขการเบิกจ่ายเงิน คณะกรรมการโจทก์ได้กำหนดตามเอกสารหมาย    จ.1  ข้อ 1.4.1  ว่า ให้เบิกจ่ายเมื่อได้สั่งซื้อสแตนเลสมาสต๊อกเพื่อผลิตสินค้า  โดยให้แสดงเอกสารการจ้างงานจากหน่วยงานราชการหรือเอกชนและเอกสารการสั่งซื้อสแตนเลสโดยให้เบิกได้ไม่เกินร้อยละ  80  ของการจ้างงานแต่ละครั้ง  หลังได้รับอนุมัติดังกล่าวได้มีการขอเบิกเงินในวันที่    24    และวันที่    28    กันยายน     2547  ตามเอกสารหมาย  จ.2   และจ.   3    ส่วนวงเงินอีก   29,000,000   บาท   ได้เบิกในวันที่   5   และวันที่    11   ตุลาคม   2547     ตามเอกสารหมาย   จ.4   และ   จ.5   โจทก์เห็นว่าจำเลยทำรายงานวิเคราะห์โครงการขอสินเชื่อเท็จในส่วน 5.2   เรื่องโครงสร้างการลงทุนของโครงการ   ส่วนที่ผู้กู้ออกเองเป็นเงิน    141,646,000 บาท  ซึ่งความจริงบริษัทอีเกิ้ล   สแตนเลส  ไม่ได้ออกเลยตามเอกสารหมาย   จ.1  แผ่นที่   6   และรายการเคลื่อนไหวบัญชีนายวริศสิทธิ์    ธนหิรัญกาญจน์    ตามเอกสารหมาย   จ.1   แผ่นที่   11  ระบุเป็นบัญชีกระแสรายวันแต่ความจริงเป็นบัญชีออมทรัพย์      โจทก์ได้ตั้งคณะกรรมการสอบสวนข้อเท็จจริงจำเลย      แต่จำเลยไม่ได้ให้การต่อสู้   คณะกรรมการจึงสอบสวนข้อเท็จจริงลับหลังจำเลย  และสรุปผลการสอบสวนข้อเท็จจริงตามเอกสารหมาย ล.1 และคณะกรรมการวินัยโจทก์ได้พิจารณาลงโทษวินัยจำเลยตามความเห็นคณะกรรมการสอบสวนข้อเท็จจริงตามเอกสารหมาย    ล.2    ต่อมาโจทก์ฟ้องบริษัทอีเกิ้ล    สแตนเลส   จำกัด    ให้ชำระหนี้เงินกู้   ศาลได้มีคำพิพากษาแล้ว    โจทก์บังคับจำนองที่ดินหลักประกันนำขายทอดตลาดได้เงินชำระหนี้เพียง  18,410,000   บาท   ตามเอกสารหมาย  จ.6 ถึง   จ.8  ดังนี้    ณ   วันที่   15    มิถุนายน   2553   บริษัทอีเกิ้ล   สแตนเลส   จำกัด  ยังคงค้างชำระหนี้โจทก์ 106,700,211.61 บาท  ตามเอกสารหมาย   จ.9     โจทก์สืบหาทรัพย์บริษัท  อีเกิ้ล  สแตนเลส  จำกัด  แล้วแต่ไม่พบ  จำเลยทำเอกสารตกแต่งรายรับลูกค้ารวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์สินเชื่อเพื่อหลอกลวงโจทก์ว่าผลประกอบการของบริษัทอีเกิ้ล    สแตนเลส  จำกัด  มีมาก  ทำให้คณะอนุกรรมการโจทก์หลงเชื่อ   จึงอนุมัติให้สินเชื่อบริษัทอีเกิ้ล  สแตนเลส  จำกัด ในวงเงิน  73,000,000    บาท  การกระทำของจำเลยเป็นการจงใจทำต่อโจทก์โดยผิดกฎหมายให้โจทก์เสียหายแก่ทรัพย์สิน ถือว่าจำเลยทำละเมิดต่อโจทก์ต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทนเพื่อการนั้น

 

 

 

เรียบเรียงโดย บริษัท กฎหมายปาระมี จำกัด