คำพิพากษาฎีกาที่  1973/57

  หนังสือมอบอำนาจปิดอากรไม่ครบขณะฟ้องแต่ก่อนอ้างเอกสารเป็นพยาน  ได้ปิดอากรครบถ้วนถือว่าหนังสือมอบอำนาจมีผลบังคับใช้ได้

                                                              โจทก์ฟ้องว่า  โจทก์ทำหนังสือมอบอำนาจให้นางสาวลดาวัลย์  ถิรมงคลและ/หรือนายสมศักดิ์  พรศิริเจริญพันธ์  เป็นผู้มีอำนาจดำเนินคดีแทน  ระหว่างเดือนกันยายน  2547  - เดือนเมษายน  2548  ขณะจำเลยทำงานเป็นลูกจ้างของโจทก์ในตำแหน่งพนักงานบัญชีหน่วยรถเงินสด  มีหน้าที่เก็บรักษาใบส่งสินค้าที่ลูกค้าลงลายมือชื่อรับสินค้าเพื่อจัดทำรายการบัญชีขายสินค้าและสต๊อกสินค้าแจ้งต่อโจทก์  จำเลยร่วมกับเจ้าของร้านอ้อยพาณิชย์ซึ่งตั้งอยู่ในจังหวัดเลยกระทำละเมิดต่อโจทก์โดยการแสดงข้อความเท็จต่อโจทก์ว่า  เจ้าของร้านอ้อยพาณิชย์สั่งซื้อสินค้าผ่านทางพนักงานขายในพื้นที่จังหวัดเลยที่อยูในเขตความรับผิดชอบของจำเลย  และแจ้งเท็จว่าพนักงานขายแจ้งคำสั่งซื้อไปยังจำเลย  จากนั้นจำเลยออกใบขอเบิกสินค้าตามคำสั่งซื้อเท็จและติดต่อให้แผนกจัดพิมพ์ออกใบส่งสินค้าแล้วทำทีตรวจสอบว่าใบเบิกสินค้าตรงกันกับใบส่งสินค้าจนโจทก์หลงเชื่อว่าเจ้าของร้านอ้อยพาณิชย์สั่งซื้อสินค้า  เมื่อใบส่งสินค้าถูกส่งไปยังแผนกจัดส่งสินค้า  แผนกจัดส่งสินค้าจึงจัดส่งสินค้าให้แก่ร้านอ้อยพาณิชย์หลังจากนั้นจำเลยไม่นำใบส่งสินค้าที่เจ้าของร้านอ้อยพาณิชย์ลงลายมือชื่อรับสินค้ามาจัดทำรายการบัญชีขายสินค้าและสต๊อกสินค้าแสดงต่อโจทก์  ทำให้โจทก์เรียกเก็บค่าสินค้าจากเจ้าของร้านอ้อยพาณิชย์ไม่ได้  จำเลยกับเจ้าของร้านอ้อยพาณิชย์ร่วมกันทำละเมิดต่อโจทก์เช่นนี้หลายครั้งได้รับสินค้าจากโจทก์รวมมูลค่า  722,982  บาท  สินค้าดังกล่าวถูกนำไปขายในจังหวัดเลยและจังหวัดใกล้เคียงในราคาต่ำกว่าราคาท้องตลาด  ภายหลังทราบเรื่องโจทก์จึงร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวนสถานีตำรวจนครบาลวัดพระยาไกรเมื่อวันที่  9  มิถุนายน  2548  โจทก์มีสิทธิเรียกร้องให้จำเลยชดใช้คืนค่าเสียหายตามมูลค่าสินค้าดังกล่าวและเรียกให้จำเลยชำระดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  18  ต่อปี  ของมูลค่าสินค้าดังกล่าวนับแต่วันที่  23  เมษายน  2548  ถึงวันฟ้องเป็นดอกเบี้ย  316,963.38  บาท  รวมมูลค่าสินค้าและดอกเบี้ยเป็นเงินทั้งสิ้น  1,039,945.38  บาท  ขอให้บังคับจำเลยชดใช้ค่าเสียหาย  1,039,945.38  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  18  ต่อปี  ของต้นเงินมูลค่าสินค้า  722,982  บาท  นับถัดจากวันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

    

                                                จำเลยให้การว่า  โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องเนื่องจากหนังสือมอบอำนาจปลอมฟ้องโจทก์เคลือบคลุมเพราะคำฟ้องไม่ได้บรรยายว่าราคาขายสินค้าต่ำกว่าราคาท้องตลาดเท่าใดและไม่ระบุว่าบุคคลใดเป็นพนักงานขายประจำหน่วยรถต่างจังหวัด  ฟ้องโจทก์ขาดอายุความเนื่องจากโจทก์อ้างว่าจำเลยทำละเมิดระหว่างเดือนกันยายน  2547  - เดือนเมษายน  2548  แต่โจทก์ฟ้องคดีเกินกำหนด  1  ปี  นับแต่วันที่โจทก์รู้ว่ามีการทำละเมิดและรู้ตัวผู้ทำละเมิดจำเลยไม่ได้ทำละเมิดต่อโจทก์  จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์  ขอให้ยกฟ้อง

   

                                                 ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว  พิพากษาให้จำเลยชำระค่าเสียหายเป็นเงินจำนวน  250,000  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  7.5  ต่อปี  ของต้นเงินดังกล่าวนับถัดจากวันฟ้อง  (ฟ้องวันที่  2  ตุลาคม  2550)  เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก

  

 

 

                                                  ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว  ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า  ระหว่างปี  2533  - 2548  จำเลยเคยทำงานเป็นลูกจ้างของโจทก์ในตำแหน่งพนักงานบัญชีหน่วยรถเงินสด  มีอำนาจหน้าที่ควบคุมดูแลการเบิกสินค้าและอนุมัติใบเบิกสินค้าของพนักงานขายประจำหน่วยรถเงินสด  ตลอดจนมีหน้าที่รวบรวมใบส่งสินค้าที่ลูกค้าลงลายมือชื่อรับสินค้าแล้วไปจัดทำบัญชีขายสินค้าและสต๊อกสินค้าสำหรับพนักงานขายประจำหน่วยรถต่างจังหวัด  เพื่อโจทก์จะได้นำไปเรียกเก็บเงินค่าสินค้าจากลูกค้า  ระหว่างเดือนกันยายน  2547  - เดือนเมษยน  2548  จำเลยจัดทำใบเบิกสินค้าเท็จว่าเจ้าของร้านอ้อยพาณิชย์สั่งซื้อสินค้าผ่านนายอารัญ  ขุนอินทร์  พนักงานขายประจำหน่วยรถเงินสดจังหวัดเลย  แล้วแสดงใบเบิกสินค้าดังกล่าวต่อแผนกจัดพิมพ์  จนกระทั่งแผนกจัดพิมพ์ออกใบส่งสินค้าให้  ซึ่งใบส่งสินค้าได้ถูกส่งต่อไปยังแผนกคลังสินค้าประจำสาขาขอนแก่น  นายทะนงศักดิ์  วันชูเพลิด  ลูกจ้างของโจทก์  ตำแหน่งผู้ช่วยคลังสินค้าประจำสาขาขอนแก่น  ตรวจสอบใบส่งสินค้าพบว่าเป็นใบส่งสินค้ากรณีการสั่งซื้อสินค้าผ่านทางพนักงานขายประจำหน่วยรถเงินสดซึ่งพนักงานขายดังกล่าวมีหน้าที่ไปเบิกและรับสินค้าเองที่คลังสินค้าโดยต้องลงลายมือชื่อเป็นผู้รับสินค้าเอง  นายทะนงศักดิ์สอบถามไปยังจำเลยซึ่งมีหน้าที่เป็นพนักงานบัญชีหน่วยรถเงินสด  จำเลยยืนยันให้จัดส่งสินค้าไปยังร้านอ้อยพาณิชย์และให้จัดส่งเอกสารใบส่งของที่ลูกค้าลงลายมือชื่อรับสินค้าคืนจำเลย  แผนกคลังสินค้าประจำสาขาขอนแก่นจึงจัดส่งสินค้าแก่ร้านอ้อยพาณิชย์  ภายหลังจำเลยกลับไม่นำใบเบิกสินค้าในนามนายอารัญที่มีการจัดส่งสินค้าแก่ร้านอ้อยพาณิชย์ไปลงรายการเบิกสินค้า  และไม่จัดส่งเอกสารเกี่ยวกับการสั่งซื้อสินค้ากรณีนี้ไปให้พนักงานของสำนักงานใหญ่ของโจทก์ตรวจสอบ  โจทก์จึงตรวจสอบไม่ได้ว่าการขายสินค้าให้แก่เจ้าของร้านอ้อยพาณิชย์  และทำให้เรียกเก็บเงินค่าสินค้าไม่ได้  การกระทำของจำเลยทำให้เจ้าของร้านอ้อยพาณิชย์ได้รับสินค้าไปโดยไม่ต้องชำระค่าสินค้าแก่โจทก์  อันเป็นการกระทำละเมิดและผิดสัญญาจ้างแรงงานต่อโจทก์  และวินิจฉัยว่าคำฟ้องของโจทก์ไม่เคลือบคลุมและคดีของโจทก์ไม่ขาดอายุความ  โจทก์มีฐานะเป็นนิติบุคคลประเภทบริษัทจำกัด  ประกอบกิจการจำหน่ายเครื่องปรุงรสอาหาร  และได้มอบอำนาจให้นางสาวลดาวัลย์  ถิรมงคล  ผู้รับมอบอำนาจดำเนินคดีโดยชอบแล้ว  โจทก์จึงมีอำนาจฟ้องคดี  และกำหนดให้จำเลยชำระค่าเสียหายแก่โจทก์จำนวน  250,000  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  7.5  ต่อปี  นับแต่วันถัดจากวันฟ้อง

 

  

                                                 มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของจำเลยเพียงว่า  หนังสือมอบอำนาจให้ดำเนินคดีแทนโจทก์ในขณะยื่นฟ้องโจทก์ปิดอากรแสตมป์ไม่ครบ  ต่อมาก่อนสืบพยานโจทก์ปิดอากรแสตมป์เพิ่มจนครบ  การปิดอากรแสตมป์เพิ่มนี้จะเป็นผลให้โจทก์มีอำนาจฟ้องคดีตามหนังสือมอบอำนาจนั้นหรือไม่  โดยจำเลยอุทธรณ์ว่า  ขณะโจทก์ฟ้องคดีปรากฏว่าหนังสือมอบอำนาจที่ให้นางสาวลดาวัลย์  ถิรมงคล  และ/หรือนายสมศักดิ์  พรศิริเจริญพันธ์  ดำเนินคดีต่อจำเลยเป็นการมอบอำนาจให้กระทำการมากกว่าครั้งเดียวโดยผู้รับมอบอำนาจต่างกระทำการแยกกันได้  ต้องปิดอากรแสตมป์รายละ  30  บาท  รวม  60  บาท  แต่ขณะยื่นฟ้องโจทก์ปิดอากรแสตมป์  30  บาท  แม้ว่าภายหลังโจทก์ปิดอากรแสตมป์เพิ่มจนครบ  ก็ไม่มีผลให้โจทก์มีอำนาจฟ้องคดี  เห็นว่า  ปัญหาว่าหนังสือมอบอำนาจปิดอากรแสตมป์ครบถ้วนตามประมวลรัษฎากรหรือไม่  เป็นปัญหาเกี่ยวกับอำนาจฟ้องของโจทก์  อันเป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน  จำเลยย่อมมีสิทธิยกขึ้นอ้างในชั้นอุทธรณ์ได้  ซึ่งในเรื่องการปิดอากรแสตมป์หนังสือมอบอำนาจนั้น  ประมวลรัษฎากร  มาตรา  118  บัญญัติว่า  ตราสารใดไม่ปิดแสตมป์บริบูรณ์  จะใช้ต้นฉบับ  คู่ฉบับคู่ฉีก  หรือสำเนาตราสารนั้นเป็นพยานหลักฐานในคดีแพ่งไม่ได้  จนกว่าจะได้เสียอากรโดยปิดแสตมป์ครบจำนวนตามอัตราในบัญชีท้ายหมวดนี้และขีดฆ่าแล้ว  ฉะนั้น  แม้ขณะที่ผู้รับมอบอำนาจโจทก์ยื่นฟ้องจำเลย  หนังสือมอบอำนาจปิดอากรแสตมป์เพียง  30  บาท  ซึ่งไม่ครบบริบูรณ์  เนื่องจากโจทก์ทำหนังสือมอบอำนาจเอกสารหมาย  จ.2  มอบอำนาจให้นางสาวลดาวัลย์  ถิรมงคล  และ/หรือนายสมศักดิ์  พรศิริเจริญพันธ์  มีอำนาจดำเนินคดีแพ่ง  คดีอาญา  คดีล้มละลายแก่จำเลยแทนโจทก์จนเสร็จสิ้นตลอดจยถึงชั้นบังคับคดี  เป็นการมอบอำนาจให้กระทำการมากกว่าครั้งเดียวโดยผู้รับมอบอำนาจสองคนจะกระทำการร่วมกันหรือแยกกันก็ได้  ค่าอากรแสตมป์สำหรับหนังสือมอบอำนาจดังกล่าวต้องคิดตามรายตัวบุคคลที่ได้รับมอบอำนาจคนละ  30  บาท  รวมเป็น  60  บาท  ตามบัญชีอัตราอากรแสตมป์ท้ายประมวลรัษฎากร  ข้อ 7  (ค)  แต่เมื่อต่อมาโจทก์ปิดอากรแสตมป์หนังสือมอบอำนาจเพิ่มจนครบในชั้นพิจารณาก่อนที่โจทก์จะอ้างเป็นพยานหลักฐานประกอบคำเบิกความของนางสาวลดาวัลย์  หนังสือมอบอำนาจเอกสารหมาย  จ.2  ย่อมใช้เป็นพยานหลักฐานแห่งคดีและฟังได้ว่าโจทก์ทำหนังสือมอบอำนาจให้นางสาวลดาวัลย์และ/หรือนายสมศักดิ์เป็นผู้รับมอบอำนาจดำเนินคดีฟ้องจำเลยจริง  นางสาวลดาวัลย์และ/หรือนายสมศักดิ์จึงมีอำนาจฟ้องคดีแทนโจทก์  อุทธรณ์ของจำเลยฟังไม่ขึ้น