ย้ายสถานประกอบการ หรือ ย้ายสถานที่ทำงาน

                     หากพิจารณาได้ว่าเป็นการย้ายสถานประกอบการแล้ว   สิ่งที่จะต้องพิจารณาต่อคือ   การย้ายสถานประกอบการนั้น ต้องส่งผลกระทบต่อการดำรงชีวิตของลูกจ้าง   เช่น ต้องตื่นนอนแต่เช้า   ต้องเดินทางไกลมากขึ้น   ต้องเสียค่าใช้จ่ายมากขึ้น เป็นต้น   หากเป็นการย้ายสถานประกอบการจริง แต่เป็นการย้ายที่ไม่ห่างไกลจากเดิม   ลูกจ้างสามารถเดินทางมาทำงานได้ โดยใช้เวลาไม่ต่างจากเดิม หรือค่าใช้จ่ายไม่แตกต่างจากเดิม  หรือไม่ได้รับความเดือดร้อนจากการย้ายเลย ถือว่าการย้ายสถานประกอบการนั้น ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการดำรงชีวิตของลูกจ้างแต่อย่างใด    กรณีก็ไม่ถือว่าครบองค์ประกอบตาม มาตรา 120 เช่นกัน ลูกจ้างจะใช้สิทธิตามมาตรา 120 ไม่ได้                 หากเข้าองค์ประกอบตามกฎหมายดังกล่าว   นายจ้างมีหน้าที่ต้องปฏิบัติตามกฎหมาย คือ ต้องแจ้งล่วงหน้าให้ลูกจ้างทราบก่อนวันย้ายสถานประกอบการ ไม่น้อยกว่า 30 วัน    หากไม่แจ้งล่วงหน้า นายจ้างต้องจ่ายค่าชดเชยพิเศษแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า เท่ากับอัตราค่าจ้างสุดท้าย 30 วัน แก่ลูกจ้าง                                                                                                                                            ในขณะเดียวกันลูกจ้างก็มีหน้าที่ต้องปฏิบัติตามกฎหมายเช่นกัน คือ หากไม่ประสงค์จะย้ายไปทำงาน ณ.สถานที่ทำงานใหม่   ตามที่นายจ้างแจ้ง   ลูกจ้างต้องแจ้งให้นายจ้างทราบล่วงหน้าภายใน 30 วัน นับแต่วันที่ได้รับแจ้งจากนายจ้าง   หรือในวันกำหนดย้ายสถานประกอบการก็ได้  

                   แต่หากพิจารณาตามเจตนาและผลทางกฎหมายแล้ว   จะเห็นว่าการแจ้งหรือการบอกกล่าวนั้นควรทำเป็นหนังสือ ทั้งนี้เพื่อเป็นหลักฐานในการแจ้งหรือการบอกกล่าว   ว่าได้ดำเนินการถูกต้องตามที่กฎหมายกำหนดแล้วหรือไม่   และสอดคล้องกับการบอกกล่าวล่วงหน้าตาม มาตรา 17 ด้วย   ดังนั้นผมเห็นว่า การแจ้งหรือบอกกล่าวล่วงหน้านั้น   ทั้งนายจ้างและลูกจ้างต้องทำเป็นหนังสือให้อีกฝ่ายหนึ่งทราบจะเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด   

                  กรณีหากนายจ้างไม่ปฏิบัติตามมาตรา 120 ลูกจ้างมีสิทธิร้องต่อคณะกรรมการสวัสดิการแรงงานได้ภายใน 30 วัน นับแต่วันครบกำหนดจ่ายค่าชดเชยพิเศษดังกล่าวข้างต้น   เมื่อคณะกรรมการสวัสดิการแรงงาน มีคำสั่งเป็นเช่นไร   ฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยกับคำสั่งดังกล่าว   สามารถฟ้องขอเพิกถอนต่อศาลแรงงานได้    และหากนายจ้างเป็นฝ่ายฟ้องขอเพิกถอนคำสั่ง   นายจ้างต้องวางเงินต่อศาลตามจำนวนเงินในคำสั่งก่อน   จึงจะใช้สิทธิฟ้องเพิกถอนได้    

 

 

              ดังนั้น   การที่ลูกจ้างจะขัดคำสั่งนายจ้าง   หรือนายจ้างจะสั่งการหรือดำเนินการอย่างไร   ก็ควรพิจารณาถึงหลักการและเหตุผล พิจารณาผลกระทบที่ตามมาและข้อกฎหมายประกอบด้วย ก็จะเป็นการดีทั้งสองฝ่าย ทั้งลูกจ้างและนายจ้างครับ        

 ไสว    ปาระมี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                         หากลูกจ้างไม่แจ้งความประสงค์ภายในกำหนดเวลาดังกล่าว ผลก็คือ ถือว่าลูกจ้างตกลงยินยอมย้ายไปทำงาน ณ.สถานที่ งานใหม่ตามที่นายจ้างแจ้ง   หากภายหลังไม่ยอมย้ายไปทำงานตามกำหนดเวลาดังกล่าว   ถือว่าขาดงานละทิ้งหน้าที่   นายจ้างมีสิทธิพิจารณาโทษได้ตามความเหมาะสมแก่กรณี ตามข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานหรือระเบียบที่กำหนด 

                การแจ้งหรือการบอกล่าวตามมาตรา 120 กฎหมายไม่ได้กำหนดว่า ต้องแจ้งเป็นหนังสือ ซึ่งจะแตกต่างจากการบอกกล่าวล่วงหน้า ตาม พรบ.คุ้มครองแรงงาน ฯ มาตรา 17  ซึ่งกำหนดไว้ในเรื่องการบอกกล่าวล่วงหน้า กรณีสัญญาจ้างไม่มีกำหนดระยะเวลาไว้ว่า “นายจ้างหรือลูกจ้างอาจบอกเลิกสัญญาจ้างโดยบอกกล่าวล่วงหน้าเป็นหนังสือให้อีกฝ่ายหนึ่งทราบ ในเมื่อถึงหรือก่อนจะถึงกำหนดจ่ายค่าจ้างคราวหนึ่งคราวใด เพื่อให้เป็นผลเลิกสัญญากันเมื่อถึงกำหนดจ่ายค่าจ้างคราวถัดไปข้างหน้าก็ได้”