คำสอนของพ่อ สู่ลูก
ลูกจงจำไว้ว่า..... การไม่ต่อสู้ในบางกรณี
กลับเป็นวีรกรรมที่ยิ่งใหญ่
กว่าการต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย
ลูกจงอย่าเลือกของที่ชอบด้วยความอยากของลูก
แต่จงเลือกด้วยสติปัญญา
และพิจารณาถึงโทษและประโยชน์เสียก่อน
ลูกจงอย่าโกรธคนไม่ดีที่จริงเขาก็อยากดีเหมือนกัน
แต่เขาไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นความดี ..... อะไรคือไม่ดี
ลูกจะเห็นว่าผู้ที่มีสัมมาคารวะ
จะพบแต่ความเจริญการอ่อนน้อม
เป็นคุณสมบัติของสุภาพบุรุษ
การยกมือไหว้ ผู้อื่นได้ถึงเป็น
การทำลายตัวกูของกู
โชค ..... เข้าข้างผู้ที่มีความอ่อนน้อมเสมอ
ถ้าลูกเป็นผู้น้อยที่นอบน้อมผู้ใหญ่ ใครๆ ก็รัก
ถ้าลูกเป็นผู้ใหญ่ที่เข้าใจผู้น้อย ผู้น้อยก็มีความภักดี
หกล้มเพราะก้าวเดินไปข้างหน้า ยังดีกว่าลูกยืนเต๊ะท่าอยู่กับที่
เพราะถ้าลูกยืนไม่ดี ..... ก็จักมีคนมาถีบให้ล้มอยู่ดี
ลูกจงหาความสุขกับปัจจุบัน อย่าใฝ่ฝันถึงอนาคต
อย่าหมกอยู่กับอดีตจะทุกข์
ไม่ว่าคนหรือสัตว์ต้องการคำอ่อนหวาน
ลูกก็เช่นกันควรพูดคำอ่อนหวานแก่ผู้อื่น
เมื่อลูกอ่อนหวานแก่ผู้อื่น ผู้อื่นก็จะอ่อนหวานกับลูก
การกระทำของลูก บางครั้งยังไม่ถูกใจตนเอง
แล้วจะให้คนอื่นทำถูกใจเราเสมอไปได้อย่างไร
คิดแค่นี้ลูกก็จะไม่โกรธคนอื่น
ลูกเกิดเป็นคนแล้ว ต้องพยายามทำดีที่สุดเมื่อทำดีที่สุดแล้ว
นอกนั้นแล้วแต่ฟ้าลิขิต โบราณว่าลิขิตเป็นของฟ้า (ผลของการกระทำ)
ชะตาเป็นของคน (การกระทำของตัวเอง)
คนขี้เกียจมักอ้างว่ายังไม่ต้องทำ
เพราะเช้าไป เพราะเย็นไป
เพราะร้อนไป เพราะหนาวไป
เพราะฝนตก เพราะแดดออก
ถ้าลูกอย่างอย่างนี้ จะทำอะไรก็จะไม่สำเร็จ
ในสมัยนี้ใครก็ชอบแต่ของดีๆ แต่ไม่รู้ว่าอย่างไรถึงจะดี
จึงขอเตือนว่า
ลูกของพ่อ ..... อย่าดีแต่จะคิดลูกต้องคิดแต่ดีดี
ลูกของพ่อ ..... อย่าดีแต่พูด ลูกต้องพูดดีดี
ลูกของพ่อ ..... อย่าดีแต่ทำ ลูกต้องทำดีดี
ลูกของพ่อ ..... อย่าดีแต่จะคบคน ลูกต้องคบคบดีดี
ลูกของพ่อ ..... ดีแต่ไป ลูกต้องไปดีดี
ลูกจงคิดดี พูดดี ทำดี คบคนดี ไปสู่สถานที่ดีดี
ลูกพ่อต้องเป็นคนแข็งแรง ..... ไม่แข็งกระด้าง
ลูกพ่อต้องเป็นคนเรียบง่าย ..... ไม่มักง่าย
ลูกพ่อต้องเป็นคนอ่อนโยน ..... ไม่อ่อนแอ
ถ้าลูกมีความพากเพียรและถ่อมตนแล้วภายใต้ท้องฟ้า ..... ลูกของพ่อจักทำได้ทุกสิ่ง
ธรรมสอนไว้ว่า คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร
ถ้าลูกทำงานด้วยความรีบร้อน ร้อนรน มักทำความผิดพลาดมาให้ลูกเสมอ
ลูกต้องทำด้วยความรวดเร็ว แบบมีสติจึงจะประสบความสำเร็จได้อย่างถูกต้องและราบรื่น
การนินทาและว่าร้ายต่อผู้อื่น .....
มันเจ็บปวดมากกว่ามีดที่กรีดเนื้อเขา มากมายหลายเท่านัก
เมื่อลูกเข้าใจอย่างนี้แล้ว อย่านินทา อย่าว่าร้ายผู้อื่นเลย
เพราะเมื่อเขาเจ็บปวดเพราะคำพูดของเราแล้ว
เขาก็สามารถทำความผิดกับเราได้เราก็เดือดร้อน
การโกรธเป็นวิสัยของปุถุชน
การให้อภัย เป็นวิสัยของบัณฑิต
ลูกพ่อจะเป็นบัณฑิตจึงต้องฝึกการให้อภัย
ด้วยความมีเมตตา เพราะเมตตาแก้ความโกรธได้
การเดินทางหมื่นลี้ต้องมีก้าวแรก
ยามลูกมีอำนาจจงอย่าเหลิงอำนาจ
ยามลูกมีความสุขก็อย่างหลงระเริง
ระวังความทุกข์จักตามมา
ถ้าลูกให้เงินเพื่อนยืม ..... ระวังจะเสียเงิน .....
จะเสียเพื่อน ..... จะเสียใจ
เพราะฉะนั้นลูกอย่าให้เงินใครยืม ถ้ามีก็ให้เขาไปเลย