คำพิพากษาฎีกาที่  6099 /2551

 

กำหนดค่าเสียหายผิดพลาดต้องแก้ไขใหม่ตามจริง

                                คดีนี้เดิมศาลแรงงานกลางสั่งให้รวมพิจารณาเป็นคดีเดียวกันกับคดีหมายเลขแดงที่  4880/2549  ถึง  4890/2549 , 4892/2549  ถึง4901/2549  และ  1410/2549  ของศาลแรงงานกลาง  แต่คดีดังกล่าวยุติไปแล้วตามคำสั่งและคำพิพากษาศาลแรงงานกลาง  คงขึ้นมาสู่ศาลฎีกาเฉพาะคดีนี้และให้เรียกชื่อคู่ความใหม่ว่า  โจทก์และจำเลย

 

 

                        โจทก์ฟ้องว่า  เมื่อวันที่  22  มีนาคม  2533  จำเลยจ้างโจทก์เข้าทำงานเป็นลูกจ้างตำแหน่งครั้งสุดท้ายเป็นเจ้าหน้าที่ประสานงานการผลิต  ได้รับค่าจ้างอัตราสุดท้ายเดือนละ  10,657  บาท  กำหนดจ่ายค่าจ้างทุกสิ้นเดือน  ต่อมาในวันที่  16  มีนาคม  2549  จำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยอ้างเหตุว่าประสบภาวะขาดทุนจึงจำเป็นต้องเลิกจ้าง  การกล่าวอ้างของจำเลยไม่เป็นความจริงเพราะหลังจากที่จำเลยเลิกจ้างโจทก์แล้วมีการรับพนักงานใหม่เข้าทำงานจำนวนประมาณ  90  คน  ดังนั้น  การเลิกจ้างของจำเลยจึงเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม  ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย  ขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าเสียหายจำนวน  170,512  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  7.5  ต่อปี  นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

 

 

                        จำเลยให้การว่า  ขณะฟ้องโจทก์ไม่มีนิติสัมพันธ์เป็นลูกจ้างของจำเลยแล้วเพราะสัญญาจ้างระหว่างโจทก์กับจำเลยได้สิ้นสุดลง  ณ  วันที่  16  มีนาคม  2549  โดยโจทก์ได้ตกลงเลิกสัญญาจ้างกับจำเลย  จำเลยได้ยื่นข้อเสนอให้โจทก์รับสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าและค่าชดเชยตามกฎหมายเป็นการตอบแทนซึ่งโจทก์ได้ตกลงยอมรับข้อเสนอของจำเลยและรับเงินจำนวนดังกล่าวไปจนครบถ้วนแล้ว  โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องและการที่จำเลยเลิกจ้างโจทก์เนื่องจากจำเลยมีผลประกอบการขาดทุนติดต่อกันถึง  3  ปี  และในปี  2549  จำเลยมียอดสั่งสินค้าจากลูกค้าลดลงและมีต้นทุนการผลิตสูงขึ้นจำเลยได้ทำการลดต้นทุนการผลิตสินค้าทุกวิถีทางแล้วก็ไม่อาจรับภาระค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นได้และจำนวนลูกจ้างที่จำเลยมีอยู่มีจำนวนมากจึงเกิดภาวะคนล้นงานหรือมีจำนวนคนมากกว่างาน  จำเลยจึงมีความจำเป็นต้องลดจำนวนลูกจ้างในตำแหน่งและแผนกงานที่ไม่มีความจำเป็นหรือมีความจำเป็นต่อการทำงานน้อยลงเพื่อให้กิจการของจำเลยสามารถดำเนินต่อไปและสามารถแข่งขันด้านการค้ากับตลาดได้ซึ่งการเลิกจ้างของจำเลยนั้นจำเลยได้พิจารณาเลิกจ้างพนักงานที่มีผลงานต่ำหรือมีผลงานในการทำงานไม่มีประสิทธิภาพและอยู่ในจุดงานที่มีความจำเป็นต่อการทำงานน้อยออกไปก่อนตามความเหมาะสม  ขอให้ยกฟ้อง

 

 

                        ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว  พิพากษาให้จำเลยชำระค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมแก่โจทก์เป็นเงินจำนวน  17,052  บาท  พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ  7.5  ต่อปี  นับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ

 

 

                        โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

 

 

                        ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว  มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของโจทก์ว่า  โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยชำระค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมเป็นเงินจำนวน  170,512  บาท  แต่ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยชำระแก่โจทก์จำนวน  17,052  บาท  ซึ่งตรงกับจำนวนตามบัญชีสำหรับรวมพิจารณาคดีนั้นชอบหรือไม่  เห็นว่า  ตามคำฟ้องของโจทก์มีคำขอท้ายฟ้องขอให้บังคับจำเลยชำะค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมแก่โจทก์จำนวน  170,512  บาท  แต่เมื่อศาลแรงงานกลางสั่งให้นำคดีนี้รวมพิจารณาเป็นคดีเดียวกันกับคดีหมายเลขแดงที่  4880/2549  ถึง  4890/2549 ,4892/2549 ถึง 4901/2549  และ 1410/2549  ของศาลแรงงานกลางแล้ว  ศาลแรงงานกลางได้จัดทำบัญชีสำหรับรวมพิจารณาคดีขึ้นโดยนำรายละเอียดต่างๆ ในคำฟ้องของแต่ละสำนวนมาลงไว้  เช่น  ชื่อโจทก์วันเข้าทำงาน  อัตราค่าจ้างสุดท้าย  วันเลิกจ้าง  และคำขอท้ายฟ้อง  ซึ่งในช่องคำขอท้ายฟ้องในบัญชีดังกล่าวกลับลงรายการว่าโจทก์ในคดีนี้ขอให้จำเลยชำระค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมไว้เป็นเงินเพียง  17,052  บาท  โดยจำนวนเงินดังกล่าวไม่มีปรากฏในคำฟ้องหรือคำขอท้ายฟ้องแต่อย่างใด  ซึ่งเป็นการลงบัญชีที่ผิดพลาด  และเมื่อพิจารณาถึงจำนวนค่าเสียหายซึ่งศาลแรงงานกลางกำหนดให้โจทก์คนอื่นๆ ในคดีนำมารวมพิจารณาดังกล่าว  ปรากฏว่าเมื่อได้คำนวณแล้วเห็นได้ว่ามีการกำหนดค่าเสียหายจากหลักเกณฑ์การนำอัตราค่าจ้างสุดท้ายมาคูณด้วยจำนวนปีที่ทำงานโดยประมาณ  ยกเว้นในกรณีที่โจทก์บางคนในคดีที่นำมารวมพิจารณาดังกล่าวมีคำขอท้ายฟ้องให้จำเลยชำระค่าเสียหายจาการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมต่ำกว่าจำนวนที่คำนวณได้ตามหลักเกณฑ์ดังกล่าวศาลแรงงานกลางก็จะกำหนดให้ไม่เกินตามคำขอท้ายฟ้อง  แต่กรณีของโจทก์ในคดีนี้ไม่เป็นไปตามหลักเกณฑ์ดังกล่าวอยู่เพียงคนเดียว  โดยหากคำนวณจากหลักเกณฑ์ดังกล่าวจะได้จำนวนที่สูงกว่า  17,052  บาท  ตามที่ลงไว้ในบัญชีสำหรับรวมพิจารณาคดีเป็นจำนวนมาก  แต่ศาลแรงงานกลางกำหนดค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมให้โจทก์ในคดีนี้เท่ากับจำนวนเงินที่ลงไว้ในบัญชีสำหรับรวมพิจารณาคดีโดยไม่ปรากฏว่าเป็นเพราะสาเหตุใด  แสดงให้เห็นได้ชัดคำพิพากษาของศาลแรงงานกลางเป็นการนำข้อผิดพลาดในบัญชีสำหรับรวมพิจารณาคดีที่ลงไว้ผิดมากำหนดเป็นค่าเสียหาย  จึงให้ศาลแรงงานกลางกำหนดค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมให้โจทก์ในคดีนี้ใหม่โดยให้คำนึงถึงว่าโจทก์ฟ้องขอมาจำนวนเท่าใด  ส่วนค่าเสียหายจะเป็นจำนวนเท่าใดให้อยู่ในดุลพินิจของศาลแรงงานกลาง

 

 

                        พิพากษายกคำพิพากษาศาลแรงงานกลางเฉพาะส่วนที่เกี่ยวกับจำนวนเงินค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมของโจทก์ในคดีนี้  แล้วมีคำพิพากษาใหม่ตามรูปคดี