เติมน้ำที่เกินครึ่งแก้ว (ต้นทุนเวลา)
ถ้าเห็นแก้วน้ำที่มีน้ำอยู่เกินครึ่งแก้ว เราจะรู้สึกว่ามีมาก แต่เมื่อน้ำมีไม่ถึงครึ่งเราถึงจะเริ่มรู้สึกว่าเหลือน้อย ถ้าต้องเติมน้ำลงไปในแก้วย่อมไม่มีใครอยากจะเติมน้ำที่เกินครึ่งแก้ว ซึ่งมันก็เป็นความรู้สึกที่สมเหตุผล จะรีบไปทำไม?….
หากชีวิตคนเรามีค่าเฉลี่ยอายุอยู่ที่ 80 ปี ในยามที่อายุยังไม่ถึง 40 ในที่นี้เรียกได้ว่าไม่ถึงครึ่ง หลายคนย่อมไม่อยากดิ้นรน ไม่มีเป้าหมาย หรือรีบไขว่คว้าความ “มั่นคง” กันนัก แต่หลังอายุ 40 เป็นต้นไป… ใช่แล้วมันเหลือไม่ถึงครึ่ง ถ้ายังไม่มั่นคง นี่คือสภาวะที่ควรหวั่นไหว เพราะชีวิตมันไม่ง่ายเหมือนการเติมน้ำ…
มุมหนึ่งก็เหมือนจะบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองที่จริง ๆ ชีวิต ณ วันนี้ดูยุ่งยาก ละเอียด และมีกรอบเสียเหลือเกิน (เมื่อมองอย่างผิวเผิน) แต่จากคนที่เคยรักอิสระและติสท์มากอย่างผมต้องเปลี่ยนไป มันก็ไม่ใช่การฝืนแม้แต่นิดเดียว เพียงเพราะไม่อยากเสียดายเวลาอีกแล้ว…
“ระเบียบทำให้ง่าย วินัยทำให้ก้าวหน้า” เรื่องนี้เคยเขียนไว้เป็นบทความสั้นก่อนหน้านี้ นี่อาจเป็นบทความที่มองบนภาพที่กว้างขึ้น หลายคนยังมองโลกเพียงมิติเดิมหรือแค่บางมิติ หาแต่ความสุขที่คิดว่าหลากหลาย บนความรู้สึกว่า “เวลาที่ยังมี” และชีวิตยังอยากมีประสบการณ์ มันก็ไม่ผิดเลย เพียงแต่จุดหนึ่งจะเข้าใจได้ว่า มันก็ต้องมา “คู่กัน” กับการสร้างหลายสิ่งอย่างเพื่อ “อนาคต” ไว้ด้วย
น้ำยังมีมาก ก็เหมือนเวลายังเหลือมาก มีเวลาให้พลาดอีกมาก มีเวลาให้เริ่มใหม่อีกหลายครั้ง แต่มันก็มีขีดจำกัดและยากจะประเมินว่า กี่ครั้งนั้นมันกี่ครั้งกันแน่ เพราะการเริ่มใหม่หลายเรื่องก็ใช้เวลานาน ยิ่งคิดน้อยไปปล่อยพลาดแล้ว พลาดอีก จนจุดหนึ่งพบว่าแก้ไขไม่ได้ คล้ายแก้วน้ำที่พร่องแต่น้ำในขวดนั้นหมดเสียแล้ว(เติมไม่ได้) ก็ต้องหวังแค่ใครจะช่วยเติม แล้วใครล่ะ?
หลายคนมีต้นทุนมากจนคิดว่าเคยเติมได้ เคยเติมอยู่ ประมาทและหลงลืมไปว่า แม้จะเติมได้บ่อยครั้งกว่าคนอื่น แต่มันก็มีวันหมด เปรียบเสมือนคนที่คิดว่าตนมีต้นทุนชีวิตที่ดี ด้านการเงิน ด้านโอกาส แต่ที่สุดเวลาคนเราก็เท่ากัน
กล่าวแบบคนวัยเกิน 40 มาแล้วจึงบอกได้เลยว่าบทความนี้เป็นโชคร้ายของคนวัยเดียวกันหรืออายุมากกว่า เพราะมันยากเหลือเกินที่จะเปลี่ยน ปรับในหลายเรื่องให้ดีเยี่ยม กับเวลาที่เหลือน้อย แถมบางคนปล่อยจนต้นทุนติดลบมากเกินไป แต่โชคดีเหลือเกินในคนที่วัยยังไม่ถึงครึ่ง แล้วอ่านบทความนี้อย่างตระหนัก ย่อมเหมือนคนที่ไม่มองเพียงน้ำในแก้วของตัวเองว่ายังมีอีกมาก แต่เลือกที่จะเติมไว้สม่ำ เสมอ
ถึงกระนั้นก็ตามชีวิตก็ยังคงต้องพ้นวัยน้ำครึ่งแก้ว และน้อยเหลือเกินที่จะได้อะไรครบดังใจภายในวัยไม่กี่ปี เพราะไหนจะต้องหาเป้าหมาย ไหนจะต้องค้นหาตัวตน ไหนกว่าจะรู้ว่าความสุขแท้ของตัวเองคืออะไร ไหนจะปัญหาความสัมพันธ์ และไหนจะต้องสร้างความมั่นคงให้ตนเอง (มุ่งงานหาเงิน) ดังนี้แม้จะอายุมากแค่ไหน วันหนึ่งอาจจะเข้าใจได้ไม่ยากว่า การใช้ชีวิตอยู่บนแบบแผน คือการรักษาสมดุลให้ชีวิตที่จะได้ทั้งสุข ได้ทั้งสร้าง และวางชีวิตไปได้ดีจนวันสุดท้าย…
เพราะต้นทุนสำคัญที่สุดของเราคือเวลา ไม่ว่าวันนี้จะ 40, 60 หรือ 80 หากมีกระบวนการนี้ไว้มันจำทำให้เรารู้ว่าพรุ่งนี้จะหายใจไปเพื่ออะไร..
ข้อมูลดีดี : เฟสบ๊ค
