การประกาศให้ลูกจ้างเดินรถเพิ่มขึ้นในวันหยุดหรือวันธรรมดาก็ตามแต่  

ถือเป็นอำนาจในการบริหารจัดการงานของนายจ้าง   แต่การใช้อำนาจนั้น

ต้องไม่เป็นการเกินสิทธิหรือละเมิดสิทธิของลูกจ้างเช่นกัน  คือ    

       ปัญหาในกรณีนี้   ปัญหาที่ต้องดู  คือ   การสั่งให้วิ่งรถเพิ่ม  จากเดิม  3  รอบ  เป็น  4  รอบนั้น

นายจ้างมีอำนาจสั่งการได้หรือไม่  

      ข้อเท็จจริงต้องดูว่า   การวิ่งรถ  3  รอบ  หรือ  4 รอบ  เป็นการสั่งการ  หรือให้วิ่งรถ

ในเวลาทำงานปกติหรือไม่    ซึ่ง เวลาทำงานปกติวันหนึ่งไม่เกิน  8  ชั่วโมง

      หากการสั่งการนั้น   เป็นการสั่งให้ทำงานในเวลาทำงานปกติ  และหน้าที่ขับรถ  หรือเก็บค่าโดยสารนั้น

เป็นหน้าที่หลักของพนักงานอยู่แล้ว   นายจ้างจึงสามารถสั่งการให้ทำงานตามหน้าที่  ในเวลาทำงานปตกิได้

     แต่หากเกินเวลาทำงานปกติ   ต้องดูว่าการขับรถโดยสารบริการ   โดยปกติสามารถกำหนดเที่ยวที่วิ่งได้หรือไม่  

จัดตารางการขับรถได้หรือไม่    หากเป็นเช่นนั้น   ไม่ถือว่าเป็นงานเร่งด่วน  หรือลักษณะงานต้องทำงานอย่างต่อเนื่อง  

หรือหากหยุดจะเสียหายแก่งาน  อันเป็นข้อยกเว้นที่นายจ้างสั่งให้ลูกจ้างทำงานล่วงเวลาได้  

      ดังนั้น   หากกำหนดให้วิ่งรถเพิ่มเติม  หากเที่ยวที่  4  เลยเวลาทำงานปกติ   นายจ้างไม่สามารถสั่งให้ทำได้  

หากอยู่ในเวลาทำงานปกติสั่งได้

      แต่ลักษณะการขับรถนั้น   เป็นงานที่ต้องทำให้เสร็จในแต่ละเที่ยว   ใช่ว่า  หมดเวลาทำงานปตกิแล้วจะหยุดรถในทันที  

เพราะลักษณะการขับรถ   หากอยู่ระหว่างเที่ยว  ต้องทำให้เสร็จ  เพราะหากหยุดจะเสียหายแก่งาน (ผู้โดยสารไปไม่ถึงบ้านแน่)

     สรุปว่า   หากการวิ่งรถเที่ยวที่ 4 อยู่นอกเวลาทำงานปกติ  มีสิทธิปฏิเสธได้   แต่หากอยู่ในเวลาทำงานปกติปฏิเสธไม่ได้

ถือว่าเป็นหน้าที่   ส่วนเที่ยวที่ 4 เมื่อขับรถออกไปแล้ว   จะเกินเวลาทำงานปกติ   ก็ต้องวิ่งให้เสร็จจนครบรอบ  

   โดยเวลาที่ทำงานเกินนั้น   ลูกจ้างมีสิทธิได้รับค่าทำงานล่วงเวลา ในวันหยุด  ในอัตรา 3 เท่าของค่าจ้างต่อชั่วโมง

ตามเวลาที่ทำงานเกิน  หากเหมาจ่ายได้น้อยกว่า   มีสิทธิได้รับเพิ่ม