ผมทำงานไม่น้อยกว่า 10ปี เป็นทั้งเด็กเสริฟ พนง.ห้าง(เรียงสินค้า,ถ่ายโอนสินค้า)ผู้ช่วยสัตวแพทย์ และปัจจุบัน รปภ. ซึ่งจัดเป็นแรงงานทาสมหาโหด ทำงานวันละ12ชม. บางวันทำติดต่อกัน 24ชม.และ36ชม, ซึ่งกม.แรงงานกำหนดให้เวลาทำงานปกติคือ8ชม. ทำงานไม่เกิน5ชม.ต้องพักอย่างน้อย1ชม. และถ้าครบเวลาทำงานปกติ หัวหน้าต้องสอบถามความยินยอมที่จะทำล่วงเวลาทุกครั้ง แต่สิ่งที่ผมพบ คือไม่ใช่ และหลายครั้งคือการบังคับให้ควงกะ ค่าแรงก็ได้ไม่ครบตามกม.แรงงาน  สาเหตุทั้งหลายเกิดจาก 

1.กฏหมายนั้นมีสารบัญญัติและสบัญญัติ แม้กฏหมายแรงงานจะกำหนดมาตรฐานแรงงานดีแค่ไหน  แต่หากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องไม่สามารถเข้าถึงและบังคับใช้ให้ได้..ก็ไม่มีประโยชน์ 

2.ลูกจ้างขาดความรู้(จากประสบการณ์) ขาดอำนาจต่อรอง  

3.นายจ้างขาดจริยธรรมหรืออาจมีไม่เท่ากัน เพราะกม.แรงงานไม่เพียงแต่เป็นกม.เอกชน แต่ยังเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน ซึ่งเป็นส่วนของกม.มหาชน (หลายคนรู้แต่จงใจเลี่ยง,ส่วนเหตุผลหรือข้ออ้างต่างๆ  โดยส่วนตัว  ผมว่าฟังไม่ขึ้น

สรุป:ลูกจ้างส่วนใหญ่จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบในทุกๆด้าน  งานก็หายาก เพราะฉะนั้นหากผู้เกี่ยวข้องไม่หาวิธีให้กฏหมายแรงงานมีผลในการบังคับใช้  การกดขี่หรือการเลี่ยงกฏหมายก็จะไม่มีวันหมดไป ซึ่งนับเป็นปัญหาใหญ่เพราะส่งผลถึงคุณภาพชีวิตของประชาชนในระดับรากหญ้า(คนจน-ด้อยโอกาส) สะท้อนถึงภาพลักษณ์ในเชิงสังคมแรงงาน #อยากให้ช่วยเหลือผู้ใช้แรงงานด้วย  

4.